Brief aan Herman Brusselmans

Beste Herman, laat ik maar met de deur in huis vallen. De reparatie ervan zal ik voor mijn rekening nemen. Hoewel ik na het lezen van Mogelijke memoires niet zeker meer weet of je graag volk over de vloer hebt.

Ik dacht dat je misschien wel wat behoefte had aan gezelschap. Je vertelt in ieder geval uitgebreid (en met verve) over hoe alleen je je voelt. Mocht ik in Gent wonen, ik zou je komen bezoeken. Spijtig dat je kat Seinfeld en jij niet samen konden blijven. Een mens zou van minder eenzaam zijn.

Een groet

Maar goed, ik vermoed dat ik heb gezegd wat ik zeggen kon. Voorlopig tenminste. Over Mogelijke memoires in ieder geval. Ik heb er erg van genoten, omdat het de verschillende stijlen die je beheerst bij elkaar brengt. Die absurdistisch aandoende jeugdherinneringen en (vooral) het zelfreflectieve schrijverschap. Als lezer leef je mee met de schrijver die in zijn loft zit te vereenzamen, bijvoorbeeld. Maar ook de interpunctie is weer eens voortreffelijk.

Dank ook dat je De man zonder ziekte bespreekt. Dat scheelt mij weer moeite. Dan heb ik tenminste de tijd om ook weer eens naar Jefferson Airplane te luisteren. À propos, heb je al een nieuw drumstel? En welk merk is het geworden? Want als je in mijn bandje komt drummen, moet dat natuurlijk wel een goed merk zijn. We oefenen soms, in Den Haag. Goed. Genoeg. Komt goed.