Een droom nagejaagd tegen een hoge prijs
Lieve Céline is de tweede roman van Hanna Bervoets. Net als bij haar eerste roman Of hoe waarom uit 2009 portretteert Bervoets op pretentieloze wijze een jonge vrouw met een duister geheim. In tegenstelling tot de intelligente en sprankelende Flora Vos uit haar debuutroman, is Brooke echter zwakbegaafd met een obsessie voor zangeres Céline Dion.
Voor de kracht van Bervoets’ nieuwe roman maakt dit geen verschil: ook nu slaagt zij erin een schijnbaar rustig voortkabbelend verhaal te vertellen met een explosief einde. Hanna Bervoets is schrijfster, journaliste en columniste. Sinds 2009 heeft ze een vaste column in Volkskrant Magazine. Met haar debuutroman won ze de ScriptPlus HvA Debutant van het Jaar prijs. In 2010 schreef Bervoets haar eerste toneelstuk Roes, dat werd genomineerd voor de prijs voor Meest veelbelovende jonge theatermakers 2010.
Toegankelijk
Bervoets’ herkenbare snelle en toegankelijke schrijfstijl is ook in haar tweede roman haar kracht. In weinig woorden schetst zij de wereld van de zwakbegaafde Brooke. De schrijfster verbeeldt Brookes wereld op twee manieren: de visie van Brooke zelf, in achttien brieven aan haar idool Céline Dion, en de visie van de alwetende verteller. Met kleine aanwijzingen laat deze verteller zien dat Brooke een verre van ideale thuissituatie heeft en dat er dramatische dingen gebeurd zijn. In perfect gedoseerde stukjes wordt het complete verhaal geconstrueerd tot alle puzzelstukjes in eens op hun plek vallen. Al vanaf de eerste pagina weten we dat er iets gebeurd is:
Lieve Celine, Dit is niet mijn eerste brief. Ik heb je al drie keer eerder geschreven. Maar nog geen antwoord van je gekregen. Daarom ga ik je deze brief zelf geven. Want ik kom naar je toe!! Ik zou al eerder naar je show komen. Ik had genoeg gespaard met mijn baan. Er kwam alleen iets tussen. Maar dat is opgelost nu…
Zwarte kant
Die ene ontmoeting met haar idool, dat is het enige levensdoel voor Brooke en de climax waar Bervoets vanaf de eerste pagina naar toe werkt. Op het eerste gezicht lijkt dit vertederend en onschuldig, maar schijn bedriegt. Er zit een zwarte kant aan deze obsessie. Voordat Brooke geobsedeerd raakte, was haar leven doelloos maar gelukkig. Samen met haar moeder was het enige wat Brooke (vernoemd naar een personage uit The Bold and The Beautiful) deed series kijken, goedkope boodschappen halen bij de Lidl, sigaretten kopen en ongezond eten. Als Brooke dramatische dingen meemaakt, waaronder een zwangerschap na seksueel misbruik, verandert er iets in haar. Ze onderneemt actie en blijft niet meer alleen toekijken.
Bijzonder is dat Bervoets ondanks de zware gebeurtenissen de roman luchtig en onschuldig houdt. Dit doet zij door op fenomenale wijze in de huid van Brooke te kruipen. Brooke weet dat dingen niet kloppen, maar ze mist de intelligentie om zaken te kunnen plaatsen. Haar zwakbegaafdheid behoedt haar voor een depressie, maar veroorzaakt uiteindelijk veel ernstigere problemen. Haar onnozele houding breekt haar een keer op en het wachten is op het moment waarop Brooke tot uitbarsting komt. De aanloop tot deze climax weet Bervoets met precies de juiste finesses te beschrijven.
O ja-momenten
Voor Bervoets ongecompliceerde schrijfstijl is ook haar gevoel voor humor een belangrijke factor. Ondanks de aangrijpende situatie, weet de schrijfster de roman grappige tintjes te geven als zij Brookes herinneringen beschrijft over hypes in haar kindertijd. Wie had ze niet, de klaparmbanden en de strakke wielrennersbroekjes in fluorescerende kleuren? En wie deelde ze niet uit, de populaire paprikachipszakjes van Croky, als ze jarig waren? Het levert genoeg ‘o ja, dat was toen helemaal in’-momentjes op.
De combinatie van de lichte en zware ingrediënten leveren samen een sterke roman op. Geen tranentrekker, maar een verhaal dat onverwachts eindigt als een thriller, de vraag is wel wie er het slachtoffer is. De bitterzoete nasmaak blijft zeker nog lang hangen.
