Op het puntje van je stoel

Enkele weken voordat het zestigjarig jubileum van kindertehuis Kongslund gevierd wordt, ontvangen verschillende publieke figuren een pakketje. In het pakketje vinden zij onder andere een foto van Kongslund en een kopie van een formulier uit 1961 met daarop de naam John Bjergstrand. Het zorgt ervoor dat onder andere journalist Knud Tåsing en tv-persoonlijkheid Peter Trøst op zoek gaan naar de afzender van het pakketje. Al snel heeft het er alle schijn van dat er sprake is van een groot geheim dat tot dan toe verborgen is gebleven. Een geheim dat te maken heeft met de zeven baby’s die in 1961 samen op de zogenaamde ‘zuigelingenkamer’ lagen.

Het is meteen duidelijk dat de Kongslund-affaire iets te maken heeft met de mysterieuze dood van een onbekende vrouw in 2001. Verschillende betrokkenen proberen de identiteit van de vrouw te achterhalen en erachter te komen wie verantwoordelijk is voor haar dood. Wat dat betreft heeft Het zevende kind aspecten van de klassieke whodunit in zich.

Politieke thriller
Ook de politiek bemoeit zich met de zaak. Wanneer Orla Berntsen, stafchef van het ministerie van Nationale Zaken, het mysterieuze pakketje ontvangt, wordt alles in werking gesteld om de afzender te vinden en de aandacht van de zaak af te leiden. Ole Almind-Enevold, minister en geldschieter van Kongslund, is niet van plan zich op weg naar het minister-presidentschap tegen te laten houden door een dergelijk schandaal. Alle mogelijke machtsspelletjes worden uitgevoerd om te voorkomen dat Oles aandeel aan de affaire niet bij het grote publiek bekend wordt.

En dat is niet moeilijk in het moreel bankroete Denemarken dat  Valeur beschrijft. Het land is de idealen van weleer verloren en leeft in de waan van de dag. De bevolking klampt zich vast aan smeuïge en opzienbarende artikelen en reportages die elkaar in sneltreinvaart opvolgen en Ole speelt daar handig op in. Tel daar de egoïstische motieven van de andere personages om zich bezig te houden met de Kongslundzaak bij op en de machtsstrijd die daar op volgt en je hebt alle ingrediënten voor een politieke thriller.

Spanning en mysterie
Daar is het nog niet mee gedaan. Valeur besteedt veel aandacht aan de geschiedenissen van de degenen die in het beruchte jaar op de zuigelingenkamer lagen. Voor hen betekent de confrontatie met het schandaal een confrontatie met hun eigen verleden. Het is de zoektocht van de geadopteerden naar hun biologische ouders die voor een derde lijn in het verhaal zorgt. Want wie zijn zij zelf eigenlijk? Hebben hun adoptieouders informatieachtergehouden?

Deze verschillende verhaallijnen worden samengebracht in de persoon van Marie Ladegaard, verteller van het verhaal. Marie was één van de zuigelingen van 1961 en heeft haar hele leven op Kongslund gewoond. Ze weet meer dan wie ook van Kongslund en het verleden van het kindertehuis. Maar ook Marie heeft zo haar geheimen en verzwijgt veel voor de lezer. Het zorgt ervoor dat het verhaal tot de laatste pagina’s op alle eerdergenoemde fronten spannend en mysterieus blijft.

Het zevende kind is een roman die geen moment verveelt. De verschillende verhaallijnen zijn interessant, spannend en komen op een goede manier samen. Enige minpuntje: Valeur had het constante verwijzen naar ‘Het Lot’ achterwege mogen laten. Het is ook zonder dit verwijzen duidelijk dat we met een reeks toevallige gebeurtenissen te maken hebben. Tip aan de Denen: maak ook hier een televisieserie van. Succes gegarandeerd.