Agassi Tennis Generation

Het spel heeft the usual opties. Het aantal sets en games is instelbaar, evenals de moeilijkheidsgraad en de snelheid. Verder kan je de diverse controls instellen. Er zijn enkele game modes: Quick match, Arcade en Agassi open (een soort ATP circuit). Tot zover niets nieuws onder de zon. De eerste teleurstelling volgt bij de Quick match. Er zijn behalve Agassi alleen maar nep-tennissers te kiezen. Er is zelfs geen editor om de namen aan te passen. Toch een beetje jammer, ik vond het juist bij tennisspelletjes altijd wel leuk om je eigen tennisser samen te stellen.

Slappe backhand

Ik besluit om gewoon met Agassi te spelen, en start het spel. Dat ziet er goed uit! Het beeld toont een prachtig vormgegeven court. Het serveren gaat – zoals wel vaker – met een powerbalkje (zoiets als je ook wel vaak in golfgames ziet), et voila: daar suist mijn eerste service naar mijn tegenstander. Een flauwe return volgt, en ik besluit de bal keihard in de verre hoek te rammen. Maar wat is dat nou? Agassi lijkt meer over het scherm te glijden dan te lopen, en nogal knullig mis ik de bal. De animatie van de mannetjes is werkelijk om te huilen. Als het hier nu nog om een betaversie ging dan kun je nog hopen dat de heren programmeurs er nog wat aan gaan doen. Maar ik heb hier de winkelversie tot mijn beschikking, dus die vlieger gaat niet op.

Ik kan er niks van

Het wordt helemaal armoedig als ik na een half uur spelen nog steeds geen punt heb gemaakt. Nu kan dat misschien gebrek aan ervaring zijn, maar naar mijn mening moeten sportspelletjes op level easy speelbaar zijn voor zelfs de kleinste kleuter van de klas. Soms kan ik een rally wel een minuut of 3 á 4 volhouden, maar aangezien mijn tegenstander alles haalt, delf ik vroeg of laat het onderspit. Het is me verder volslagen onduidelijk hoe ik de ballen echt lekker kan raken: Agassi levert voortdurend de meest lullige balletjes af. Je hebt vier mogelijkheden (slice, lob, top spin en normal) om de bal te meppen, maar allemaal lijken ze vrij zinloos. Met name de normal shot geeft de speler, zonder dat hij er iets aan lijkt te kunnen doen, de meest bedroevende ballen. Pas na een uur win ik een keer een game, met meer geluk dan wijsheid.

Conclusie

Het is echt zonde dat Cryo zo’n mooie licentie als Agassi in huis haalt, en vervolgens zo’n product aflevert. Soms vraag ik me wel eens af of mensen als Agassi de games die naar ze vernoemd worden zelf überhaupt ooit bekijken. Zou de vette cheque op de bankrekening echt genoeg voor Agassi zijn? Ik ben bang van wel. Als Cryo wat meer aan de gameplay had gesleuteld, dan had het best aardig kunnen worden. Nu wordt het spel kansloos van de baan gemept.