De essentie van rock-’n-roll is om te dansen

Het dansbare van The Bravery zit meteen al in opener An Honest Mistake, dat er voor zorgt dat je gaat swingen. De dansbaarheid komt vooral voort uit het samenspel van de bassist en de drummer. De swingende, maar rammelende basloopjes ondersteunen het vrij technische en bijna elektronisch klinkende drumspel. Het zou me niet verbazen als er voor de opnames van deze cd zo nu en dan gebruik is gemaakt van een elektrisch drumstel. De hippe muziekstroming electroclash is voor deze band een grote invloed geweest. Zanger Sam Endicott stelde in het Engelse blad Q dat mensen laten dansen op muziek de essentie van rock-‘n-roll is en dat The Bravery dat als belangrijkste inspiratie gebruikt.

Orgels zijn de baas

De band is dus niet zo zeer een gitaarband, zoals The Strokes of Hot Hot Heat. In de meeste nummers zijn het orgeltjes die de melodielijn aangeven. Deze synthesizers en orgels weten het 80’s-geluid verder te perfectioneren. De gitaarriffs die zo nu en dan wel duidelijker aanwezig zijn, zijn een beetje fout. Ze zitten qua geluid en snelheid namelijk tegen de hardrock aan. Toch staat de gitaar voornamelijk in dienst van de andere instrumenten en de zang en dat is vrij bijzonder, want vaak hebben gitaristen een flink ego en dringen ze zich naar voren op. Swollen Summer bewijst echter dat gitaren niet helemaal vergeten zijn.

Grote jongens

De zang van Endicott houdt het midden tussen die van Julian Casablancas van The Strokes (kennelijk hebben ze beiden een typisch New Yorks accent) en Robert Smith van The Cure. Mede door dit typische stemgeluid, dat in het heel Cure-achtige Give In goed te horen is, heeft The Bravery een duidelijk new wave-geluid. De daarbij behorende look is natuurlijk door de band aangemeten, waarbij vooral Endicott de kroon spant door er uit te zien als een eclectische versie van een jonge Elvis uit de 80’s met zo’n uiterst hip Strokes-jasje aan. Dit imago is goed te zien in de sterk door de videokunstenaars Fischli en Weiss beïnvloedde videoclip van An Honest Mistake. Deze video zit bij de cd, net als die van het nummer Unconditional. Dat nummer lijkt heel erg veel op de oudere U2. Het lukt maar weinig bands om die superband op een goede wijze in hun eigen muziek te stoppen, maar het lukt The Bravery zeer overtuigend. Het gerucht gaat dan ook dat U2-zanger Bono een fan is van de band. Of The Bravery zelf ooit zo’n superact wordt, is moeilijk te zeggen, maar Bono heeft een uitstekende smaak. Dit debuut is zonder twijfel een van de leukste platen tot nog toe dit jaar.