Grand Theft Auto III

Speelstijlen

Er is slechts één speelmodus, en als je deze opstart wordt je eerst verwend met een intro waarin je na een bankoverval door je eigen vriendin wordt neergeschoten, de politie je meeneemt en je bij toeval ontsnapt. Hierna vloeit de intro naadloos over in het spel. Je mag meteen in een auto stappen en een andere ontsnapte gevangene wijst je de weg naar iemand die werk voor je heeft. Iedereen die bekend is met met het Grand Theft Auto-concept weet dat dit niet het gewone van-negen-tot-vijf werk is. Denk eerder aan het vermoorden van belangrijke personen uit de onderwereld of het brengen van hoertjes naar een politiebal. De missie’s zijn echt stuk voor stuk hartstikke leuk om te doen en zeer afwisselend.

Wat GTA echter zo leuk maakt is de ongelooflijke bewegingsvrijheid die je hebt. Je mag helemaal zelf bepalen hoe je je geld verdient. Zo kun je op een eerlijke manier als taxichauffeur geld verdienen (oké, niet helemaal eerlijk, aangezien je eerst een auto moet jatten…) Met een ambulance kun je zieke mensen oppikken en naar het ziekenhuis brengen, en met een politieauto of tank kun je bepaalde auto’s tegenhouden (lees: afmaken). Maar je kunt je geld ook verdienen met het vermoorden van mensen. Dit is echter niet de meest lucratieve manier, want de politie zit je binnen no-time op de hielen. Hoe je het spel ook speelt, het is gewoon geweldig.

Dood en verderf

~

Muziek

Er is in dit spel verschrikkelijk veel aandacht besteed aan de muziek. In GTA II had je per auto een verschillende radiozender, nu kun je in elke auto (m.u.v politieauto’s, ziekenwagens etc.) tussen negen verschillende radiozenders kiezen. De muziek op deze zenders is afwisselend, van klassiek tot rap tot trance tot reggae. Daar komt nog eens bij dat de kwaliteit van deze muziek gewoon goed is, zo zit er een nummer in van Royce da 5’9″ (de rapper van de hit Rock City, met Eminem). Dit is echter nog niet alles. Er is ook de optie om een mp3 speler aan te zetten in de auto, met je eigen mp3s.

Grens?

Eigelijk kan er maar één echte kanttekening geplaatst worden bij GTA III en dat is of het allemaal niet te ver gaat. Waar moet je de grens trekken bij dit soort gewelddadige spellen? Moraal lijkt er niet te bestaan, en je vraagt je af of het niet eens tijd wordt. Argumenten tegen het toestaan van een spel als Carmageddon werden in het verleden afgedaan met een gebrek aan realisme in de spellen. Echter, GTA III is zo verschrikkelijk mooi en realistisch dat de discussie ongetwijfeld weer zal oplaaien. Kortom: een geniaal goed uitgewerkt en vernieuwend spel dat echter niet door iedereen gespeeld zou moeten worden.

Systeemeisen