Eurosonic Noorderslag 2012

Hoe bepaal je uit zo’n overweldigend programma met zoveel parallelle concerten waar je naartoe zal gaan? Bij elke keuze die gemaakt wordt, is er een andere kans die blijft liggen. Meestal spelen er tegelijkertijd meerdere acts die het horen meer dan waard zijn. Het overweldigende programma is een waar kleurenpallet van culturen en een patchworkdeken van muziekstromingen: van lo-fi folk tot en met metal.

Wegstrepen
Eurosonic start sinds twee jaar met een bescheiden avondprogramma op woensdagavond. Dit is voor de bezoekers die vroeg aankomen. Slechts vier zalen zijn bezet in een parallel programma. Een schril contrast met de tweeëndertig locaties voor de donderdag- en vrijdagavond en -nacht. Zo gemêleerd als het muziekaanbod zullen ook de bezoekers zijn. Vandaar dat we op het festival ook Nederlandse acts vinden die al naam gemaakt hebben, zoals Spinvis, Di-rect, Moss, GEM, Alamo Race Track en De Staat. Zij stellen zich voor aan de buitenlandse pers en bezoekers en hopen daarmee op te vallen voor een uitbreiding van hun speelveld.

Het beste recept lijkt: wegstrepen wat niet in het eigen smaakpallet past zodat in de zeef achterblijft wat we persé willen horen. Het resultaat is nog steeds een overvolle agenda. Zo is het concert van I Got You On Tape nog niet afgelopen of verderop in de stad start Emmett Tinley al met zijn set en dan moeten we Roosbeef en Spinvis laten lopen, omdat we ze toch al kennen. De Belgen Triggerfinger en Selah Sue spelen in hetzelfde tijdslot terwijl het nog onbekende Nederlandse bandje Rococo ook de moeite waard lijkt.

Overvolle hoofden
Opvallend is dat een act als James Vincent McMorrow – die vorig jaar wist op te vallen door  het koffiecafé stil te krijgen – nu met een album onder zijn arm terug is. Een must om te zien terwijl hij een prijs uitgereikt zal krijgen vanwege zijn verkopen buiten Ierland. Net als Anna Calvi, die met haar aan Patti Smith grenzende muziek in klein publiek reeds gezien werd. En wat te denken van Old Jerusalem die prachtige Americana neerzet? Het verloren zusje van Cocorosie heet Mesparrow en komt uit Frankrijk. Hoe folkmuziek versneden met reggae smaakt, laat Hjalmar uit Frankrijk horen. De Ierse Lisa Hannigan speelt gelukkig drie keer en dus houden we een slot voor haar vrij. Maar ook landgenoten Hello Moon met hun poppy geluid verdienen het om gehoord te worden. Of Jennie Abrahamson, die als Kate Bush klinkt en die een oor gegund mag worden, evenals Baxter Dury, zoon van. Maar onze Nederlandse Eefje De Visser is zowel van de partij op Eurosonic als op Noorderslag, dus er is dubbel kans om haar even te checken. Je moet haar echt live gezien hebben, zoals we horen in opmaat van de liefhebbers. Het Noorse Katzenjammer staat al wat langer op het verlanglijstje.

Kortom, het duizelt nu al van de namen en tijden. Dat wordt tot diep in de nacht genieten voor al die muziekliefhebbers. Zere voeten en overvolle hoofden met allemaal nieuwe klanken. Hier alvast een voorproefje met James Vincent McMorrow: