Hard//hoofd Festival

Bij binnenkomst in VLLA heerst er een ontspannen huiskamersfeer. In het publiek worden steeds bekenden gevonden, groepjes vormen zich om bij te praten en weer op te breken als er verderop een gezicht wordt herkend. Al met al een gezellige bedoening. De locatie biedt ruimte aan twee podia: een knus plekje in de tuin en een wat groter toneel binnenshuis, waar gedurende 12 uur ruimte is voor debat, cabaret, bands en DJ’s. Ook naast de podia is er genoeg te doen om de bezoekers, die al vrij vroeg toestromen, te vermaken. De vertaalslag naar het festival van bekende internet formats zoals de ‘google-man’ en ‘live-chatroulette’ zorgen voor de licht absurdistische komische noot zoals we die van hard//hoofd wel kennen.

Een stil publiek

Mei Li Vos als ‘YouTube-gast’

De programmering tot 21 uur is duidelijk bedoeld voor de oren. Debat, interviews, cabaret en poëzie worden afgewisseld met bandjes met een hoog luistergehalte zoals Finn Silver en Awkward I. Singer-songwriter Uinko Eerenstein, die eerder het voorprogramma van Lucky Fonz III verzorgde, krijgt zelfs twee keer de kans om zijn liedjes over het leven, schoolreisjes en liefdes ter gehore te brengen. De ingetogen akoustische set op het buitenpodium laat zien dat Eerenstein een bedreven tekstschrijver is. Zijn liedjes zijn sober, verstillen misschien, maar zijn zeker niet zonder humor. Eerenstein en zijn gitaar doen precies genoeg om de sfeer ontspannen te houden als bij een avondje rond het kampvuur.

Het is het optreden mét band dat blijft hangen. Versterkt door de mannen die voorheen door het leven gingen als The Burmanias worden de nummers een muzikaal compleet plaatje. Het is duidelijk dat deze jongens elkaar langer kennen; er wordt goed op elkaar ingespeeld, de ritmesectie is strak, de arrangementen kloppen, maar de liedjes blijven sober en ingetogen. Gelukkig maar, want hier ligt de kracht van Eerenstein.

Fata ‘el Moustache’ Morgana

Een gevolg van een programmering waar naar geluisterd moet worden is dat er steeds concentratie en stilte van het publiek wordt vereist. Het optreden van Fata ‘el Moustache’ Morgana is dan ook een welkome oppepper. Frontman Stephane Kaas heeft er duidelijk zin in en ziet kans om met zijn energieke optreden niet alleen de band, maar ook het publiek mee te trekken in de mix van rock, disco en electro. De band is op punten zelfs zo enthousiast dat het samenspel wordt opgerekt tot het uiterste. Het mag de pret niet drukken. Het donkere stemgeluid van Kaas, de repetitieve hooks van Melle Kromhout op de toetsen en stuwende ritmes rond de 160 BpM geven het publiek voldoende energie om verder te luisteren naar wat hard//hoofd verder te bieden heeft.

Tot in de vroege uurtjes

Het dagprogramma wordt afgesloten met The Secret Love Parade. Aino Vehmasto (toetsen, zang) en Janna Coomans (gitaar, zang) weten met effecten en drumloops meer uit hun samenwerking te halen. Er wordt gespeeld met samenzang, structuur en muzikale dichtheid. Het resultaat varieert van lieflijk en dromerig tot aan de grenzen van noise maar blijft altijd vrouwelijk. Met een semi-verlegen uitstraling gaan Vehmasto en Coomans zo op in hun muziek dat The Secret Love Parade op momenten uit één instrument lijkt te bestaan, om vervolgens afgekapt te worden met een druk op de knop van de drumcomputer.

Het startsein voor de meer dansbare avondprogrammering, dat tot in de vroege uurtjes zal duren, wordt gegeven door de balkanband Kasha Nasha. Later gevolgd door andere dansbare acts zoals het met country en bluesinvloeden doorspekte Halfway Station. Het laat zien dat hard//hoofd graag de krenten uit de pap pikt, of zoals zij zelf graag zeggen: alles wat wordt geplaatst is gewogen en zwaar genoeg bevonden. Maar wie twee keer kijkt ziet vooral een gezellige get-together van vrienden en kennissen. De bands, het publiek en het randprogramma houden allemaal verband met elkaar met als gemene deler het magazine. Het festival is hiermee letterlijk de personificatie van het online magazine en aanhang, en dat was dan ook precies de insteek van de dag. Hard//hoofd breekt hiermee uit zijn online omhulsel, maar blijft in de comfort-zone. Het is genoeg voor een gezellig en uitverkocht huisfeest in de VLLA, maar het festivalgevoel, waarin door de ervaring alle soorten mensen met elkaar worden verbonden, ontbreekt.