Vrouwen op de barricades

In de autofabriek worden 300 Fords per dag gemaakt. De vrouwen zijn verantwoordelijk voor de stoel- en binnenbekleding. Ook deze ochtend fietsen ze kwebbelend en giechelend door de fabriekspoort. Voorzien van thermoskannen betreden ze het krakkemikkige atelier en zetten zich zodra de zoemer gaat trouw achter de naaimachines. Op deze warmste dag van het jaar werken sommigen in ondergoed. Plots klinkt er ‘Man Alert‘. Het is de goeiige Albert (Bob Hoskins), de enige met oog voor hun beroerde werkomstandigheden.

Geschoffeerd
Heel toevallig wordt Rita (Sally Hawkins) vooruit geschoven om zich met een afvaardiging van de vakbond te onderhouden. Ze is extra gemotiveerd, omdat ze eerder is geschoffeerd door een leraar die haar zoon regelmatig slaat. ‘Jongens van het platteland hebben veel moeite zich aan te passen. Ze missen de leidende hand van hun ouders die niet academisch zijn geschoold.’ Rita zal zich niet langer de mond laten snoeren, zeker niet door pratende pakken van de vakbond. Voor ze het beseft, is ze stakingsleidster.

De onderlinge solidariteit van de vrouwen betekent dat de hele fabriek uiteindelijk plat gaat. Dit levert spanningen op. Mannen spreken hun afkeuring uit, één van de collega-vriendinnen ervaart een tragische gebeurtenis en bij Rita thuis stapelen zowel de emoties van echtgenoot Eddie als de vuile afwas zich op. De onderbetaalde naaisters van Dagenham weten door te dringen tot de media en de politiek. Dit resulteert zelfs in een uitnodiging van minister Barbara Castle (Miranda Richardson). De missie lijkt te slagen.

Girl power

Regisseur Nigel Cole heeft iets met girl power. In Calendar Girls liet hij vrouwen naakt poseren voor het goede doel. In Made in Dagenham toont hij vrouwen die strijden voor sociale rechtvaardigheid. Dat de samenleving moet wennen aan mondige vrouwen blijkt uit een emotionele woordenwisseling tussen Eddie en Rita. Man: ‘Ik gok niet en ga niet elke avond naar de kroeg. Ik ga niet vreemd en sla je niet.’ Vrouw: ‘Ben je een heilige? Dat is je plicht, geen privilege!’

Sally Hawkins zette in Happy-Go-Lucky een vrolijke, optimistische schooljuf neer en ook nu is ze overtuigend in haar hoofdrol als actievoerster Rita. Ook mooi om Bob Hoskins (The Long Good Friday) weer eens in vorm te zien met zijn pretoogjes en ondeugende glimlach. Miranda Richardson (The Hours) is geniaal als werkgelegenheidsminister in de regering Wilson. Ze is zojuist aangetreden en zet haar twee mannelijke medewerkers als een Margaret Thatcher avant la lettre meerdere malen kostelijk op hun nummer.

Tijdgeest
Made in Dagenham is een grappige film met dramatische invalshoeken. Een waardige exponent van de Britse sociale cinema waarin mensen uit de onderklasse zich weten op te werken. De tijdgeest van de jaren zestig is goed neergezet. Mode, kapsels, muziek, taalgebruik, sfeer en gebeurtenissen, alles lijkt te kloppen. Hoewel? Het karakter van stakingsleidster Rita O’Grady is verzonnen. Maar dat mag de pret niet drukken.