Aïda

De voorstelling begint in de Egyptische vleugel van een modern museum met witte muren. Mensen bekijken de tentoonstelling, staan stil voor de glazen vitrines. Een man en een vrouw hebben oogcontact. Op dat moment komt Amneris, een vrouwelijke farao, tot leven. Ze neemt het publiek terug in de tijd mee naar Egypte, dat in strijd is met het buurland Nubië. Aïda, dochter van de koning van Nubië, wordt aan de oever van de Nijl gevangen genomen door de Egyptische legerkapitein Radames. Afkeer en woede is in haar ogen af te lezen. Hij schenkt haar als slavin aan zijn verloofde Amneris, dochter van de farao. En dan gebeurt het onvermijdelijke… Radames wordt verliefd op Aïda. En hoewel zij eerst nog ‘hard to get’ speelt, valt ze uiteindelijk nog net iets te snel voor de stoere Radames.

Honderd levens

Een dramatische driehoeksverhouding ontwikkelt zich, net zoals in de musical Miss Saigon. Maar de twee musicals zijn niet te vergelijken. Aïda heeft weer hele andere wendingen en brengt een totaal ander verhaal. Toch houdt ook deze ‘geheime’ liefde geen stand. Maar Radames zweert in zijn graf dat hij honderd levens lang zal blijven zoeken om Aïda terug te vinden. En dat brengt het publiek op het eind weer terug naar het begin, in het museum. Een hele mooie symbolische manier die laat zien hoe een man en vrouw elkaar aankijken en zich op een eigenaardige manier tot elkaar aangetrokken voelen.

Gevarieerd

Over alles lijkt nagedacht te zijn in deze musical en met een succesvol resultaat. De kostuums die in contrast staan tot de knallende achtergrond, de muziek, het decor.
Het decor is eenvoudig gehouden. Dit keer geen kroonluchter of helikopter op het podium, maar een sfeer die wordt opgeroepen door de kleuren van de achtergrond in combinatie met het licht. Samen zorgen die voor een dramatische ondersteuning van het verhaal, zodat ook de aandacht makkelijk bij de acteurs blijft.
Opvallend zijn de felle kleuren die gebruikt zijn, niet alleen in de achtergrond, maar ook in de kleding. Veel aandacht is besteed aan de pakken. Er zijn meer dan driehonderd kostuums met de hand gemaakt en meer dan tachtig met de hand geknoopte pruiken van Aziatisch-, buffel- en Europees haar. De meest wonderlijke creaties zijn te zien tijdens een modeshow van Amneris. Die show leidt wel erg af van het verhaal waar het om gaat, maar het is vermakelijk om naar te kijken en het maakt duidelijk dat Amneris een schoonheidspoppetje is. Uiteindelijk is het de muziek die de musical helemaal afmaakt, je net het emotionele duwtje geeft. De muziek van Elton John is onmisbaar. Up-tempo en ballades wisselen elkaar af en de verschillende muzieksoorten (rock, reggae, gospel en pop) zorgen voor de vaart in het verhaal.

Alternate

En dan de acteurs. Zij moeten toch elke avond de naam van de musical hoog houden. En dat lukt ze prima. Aïda wordt tijdens de meeste voorstellingen gespeeld door Chaira Borderslee, maar deze avond neemt alternate (invaller) Carolina Dijkhuizen de rol op zich. Het is haar musicaldebuut, maar dat is niet aan haar te zien. Ze laat indringend acteerwerk zien. In het begin heel fel en moeilijk te doorgronden en later wat meer als een prinses.

René van Kooten zet avond aan avond een stoere Radames neer, die weet hoe hij moet verleiden, maar die ook wanhopig kan worden. De zangpartijen zijn misschien soms iets te zwaar voor hem, maar op zijn acteerwerk is weinig aan te merken.
De rol van Amneris werd deze avond ingevuld door Talita Angwarmasse. Ze valt niet zo vaak in voor deze rol, maar daar was weinig van te merken. Ze stond er, zo leek het, heel zelfverzekerd. Misschien iets te lieflijk op de momenten dat ze belangrijke beslissingen uitspreekt. Maar het is dan ook geen gemakkelijke rol, omdat schoonheidspoppetje Amneris vrij snel van een oppervlakkige in een volwassen, wijze vrouw verandert. Een andere aparte verschijning is Chris Tanamal als Mereb (de bediende van Radames). Hij krijgt de lachers op z’n hand met zijn vrolijke en soms wat onhandige verschijning. En ook de dansers zijn een lust om naar te kijken.

Aïda, de musical vol intriges, hartstocht en verraad weet te boeien van het begin tot het eind. Het is een enerverende show met mooie kostuums, kleurrijke decors, heftige dramatische scènes en goede muziek. De acteurs weten met hun spel een indrukwekkende voorstelling neer te zetten over een onmogelijke liefde.

Aïda is nog tot en met 3 augustus 2003 te zien in het Circustheater in Scheveningen.
Voor meer informatie: Musicals.nl