EQD - There is no Spoon - Een appeltje voor de dorst

De act van EQD heeft wat weg van theatersport. Publieksparticipatie is erg belangrijk om de show gaande te houden. Met sketches, zang en dans wil EQD haar publiek echter meer bieden dan improvisatie alleen. Donderdag 19 juni voerde de groep haar show There is no Spoon op, en droeg de show op aan een vriend die de titel voor de show bedacht had. Door een ongeluk was hij helaas niet meer in hun midden.

Chemie

Het was mijn eerste kennismaking met EQD en ik zag een avond met twee gezichten. Het ene moment zag ik een groep die op het podium nog niet geheel ingespeeld was. Veel improvisatiestukjes leken niet lekker te lopen, en de acteurs lijken dan echt te zoeken naar een uitweg. Een goed voorbeeld hiervan is de ‘expert’-improvisatie. Drie acteurs doen zich samen voor als één persoon. Om de beurt mogen ze één woord zeggen, en de drie moeten zo proberen hele zinnen te maken. Het publiek mag hen van alles vragen. De groep zat tijdens deze act niet lekker in hun vel, en de act viel dan ook enigszins in het water. Ook bij sommige sketches is het nog flink zoeken naar de lach, maar vooral naar onderlinge chemie.

Imitaties

Gelukkig zag ik die avond vaak genoeg ook een ander EQD op het podium staan. Soms werd de geest uit de fles gehaald, en begon het te lopen. Een goed voorbeeld hiervan is The Crocodile Hunter Sketch. Jochem geeft hier met een moddervette knipoog een prima imitatie van Steve Irwin (de Crocodile Hunter van National Geographic) ten beste. Het publiek reageert vol enthousiasme, en Jochem gaat helemaal op in zijn rol. Imitaties zijn sowieso een positief onderdeel van EQD. Susan blinkt uit in een scène waarin zij een uiterst realistische Georgina Verbaan neerzet. De blik, het stemmetje, alles klopt. Jochem trekt in diezelfde scène een prima Brainpower-imitatie uit de kast.

Ambitie

EQD is vol van ambitie. Na een moeilijk begin in de groep tot een vaste kern van vijf acteurs geslonken. Deze groep oogt zeer hecht, dit is de samenstelling waarmee ze het de komende tijd gaan doen. Alle vijf zijn zeer ambitieus. De groep wil groeien in hun act door flink oefenen en meer optredens te geven. Mo droomt zelfs van een eigen TV show. Maar hoe realistisch is dat? EQD is zich zeker bewust van haar eigen grenzen, en probeert die steeds te verleggen. Momenteel bestaat het publiek vooral uit jongeren en studenten, maar de show is voor een breed publiek toegankelijk.

Groeien

De kar word gedurende de show behoorlijk getrokken door Mo. Waar de acts minder lopen trekt hij meermaals de boel weer vlot. Zijn leiderschap is gedurende de show duidelijk onaantastbaar. Daardoor is Mo in veel sketches vaak de gangmaker en waterdrager tegelijk. Voor EQD is het dan ook erg belangrijk dat de overige leden snel groeien in hun mogelijkheden. Vaak is het potentieel er wel, maar veel sketches moeten nog even rijpen om tot hun volle wasdom te komen. Pas dan zal de groep de vruchten van de gedane arbeid kunnen plukken. Groningen heeft in elk geval weer een appeltje voor de dorst.