Toegankelijkste werk tot zover

De muziek van The Dears behoort tot het donkerdere genre van de poprockmuziek. Het stemgeluid van zanger Murray Lightburn, sterk refererend aan dat van Morrissey, is vrij zwaar en ook de samenzang en de schreeuwerige uithalen dragen niet bij aan de toegankelijkheid. Drumritmes zijn vaak complex en een drumsolo hier of daar wordt niet geschuwd. The Dears zijn daarnaast ook niet te beroerd ingewikkelde arrangementen te verzinnen of om te experimenteren met de keyboard. De ondertoon is vaak nogal melancholisch, op het dramatische af. Dit klinkt wellicht als een ratjetoe of een zootje, maar niks is minder waar. De muziek van de groep, die is opgericht in 1995, zit ontzettend knap in elkaar en weet je van begin tot eind aan je hifiset gekluisterd te houden. Maar de radiovriendelijkste muziek, dat is het zeker niet.

Catchy gitaarriffjes

Met deze zware ingrediënten als basis weet de band met zijn vijfde studioplaat Degeneration Street meer dan ooit een knappe open plaat af te leveren. Vocale aandachtstrekkers zoals samenzang en uithalen worden tot een minimum beperkt en het album staat propvol met aanstekelijke, catchy gitaarriffjes. Dit laatste in combinatie met een veelvoud aan makkelijk meezingbare refreintjes maakt dat de songs op deze laatste productie sneller blijven hangen dan voorheen het geval was. Waarschijnlijk mede doordat de songstructuur van de meeste nummers wat minder ingewikkeld aandoet. Je zou misschien zelfs kunnen beweren dat Degeneration Street vrolijker klinkt dan zijn vier voorgangers.

Complexe puzzelstukjes

Of The Dears met Degeneration Street het grote publiek weten te bereiken valt te betwijfelen, daarvoor blijft de muziek te ingewikkeld. Maar één ding is zeker: het recentste album van The Dears ligt een stuk gemakkelijker in het gehoor dan de vier voorgaande cd’s. De complexe puzzelstukjes blijven bestaan, maar de samenhang hiertussen is een stuk uitgebalanceerder dan eerder het geval was. Hierdoor is de muziek beter te volgen. Het lijkt erop of de groep haar geluid iets heeft bijgeslepen en heeft weten te perfectioneren. Het resultaat is de toegankelijkste plaat tot nu toe. En misschien zelfs wel de beste.