Energieke lo-fi rammelrock

De nummers van Cloud Nothings doen vermoeden dat de band bestaat uit een groep ADHD-jongeren. Toch is dit niet het geval, Baldi schreef alle nummers alleen. Slechts toeren doet hij met een volledige band. Doordat Baldi de tracks expres in slechte kwaliteit opnam, hebben ze iets klassieks en nostalgisch. Alsof je Ramones luistert door een oude radio.

Lo-fi

De 19-jarige Amerikaan zorgt met zijn album voor een klassiek rammelrockgeluid. Waarschijnlijk komt dit door de gruizige lo-fi opname, maar ook door de nummers zelf. Een vaak gehoorde klacht over lo-fi is dat de slechte audiokwaliteit het onvermogen van de artiest moet verdoezelen. Dit geldt misschien voor andere artiesten, maar zeker niet voor Cloud Nothings. Op het album zorgt de lo-fi opname voor een zekere charme.

Dat het enige bandlid verstand heeft van zaken blijkt al snel uit de plaat. Opener ‘Understand it All’ zet direct de toon voor de rest van het album. Ook hier klinken de gitaren en zang lo-fi, maar bovenal catchy. Het nummer heeft, zoals de meeste uptempo tracks op het album, een sterke neiging naar punk. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de zang, die af en toe doet denken aan die van Sex Pistols’ frontman John Lydon.

Teenage drama

‘Forget You All the Time’ laat horen dat het ook af en toe wel wat rustiger mag. De enige ballad op het album zorgt ervoor dat de spanningsboog niet verloren gaat. Toch zijn het de uptempo nummers als ‘Heartbeat’ en ‘You’re Not That Good at Anything’ die het album zo goed maken. Thematisch gezien is Baldi echt een tiener. Problemen met meisjes, ouders en vrijwel de hele wereld zorgen voor tekstmateriaal. Zoals in ‘Rock’, waar Baldi herhaaldelijk zingt: ‘You love me but now we are all dead’.

Het album sleurt je mee in het leven van een Amerikaanse jongen. De sfeer van het album zorgt ervoor dat de jonge luisteraar zich snel zal herkennen in Cloud Nothings, terwijl de oudere luisteraar naar hartenlust herinneringen op kan halen aan een onstuimig verleden. Cloud Nothings slaagt erin om een fris en nieuw punkgeluid neer te zetten met een vette knipoog naar vroegere tijden.