Vertrouwd, maar met een twist
In 2004 debuteerde KT Tunstall met Eye To The Telescope. Het album leverde haar twee hits op, werd genomineerd voor de Mercury Prize en bezorgde haar een BRIT Award. In 2006 kreeg Tunstall ook een nominatie voor de muziekprijs der prijzen: een Grammy. Ondanks dat haar bekendste nummers bij ons zelfs in de Top 2000 te vinden zijn, zal ze bij het grote publiek waarschijnlijk geen bellen doen rinkelen. En dat is zonde, want ook met haar derde album Tiger Suit bewijst ze wat een leuke muziek ze maakt.
~
Voorzichtige experimentjes
Op Tiger Suit gaat Tunstall rustig verder op de voet van de eerste twee cd’s. Nummers als ‘Come On, Get In’, ‘(Still A) Weirdo’ en ‘The Entertainer’ klinken vertrouwd. Gelukkig kiest de in Edinburgh geboren zangeres niet bij elk nummer voor de weg van de minste weerstand. Hier en daar durft ze het experiment aan, zij het voorzichtig. ‘Push That Knot Away’ klinkt met een monotone beat-achtige drum wat dansbaarder, op ‘Golden Frames’ probeert Tunstall de country uit en ‘Difficulty’ klinkt door het gebruik van synthesizers elektronischer in het gehoor. Ook ‘Lost’ klinkt anders; door het inzetten van monotone synths en strings ligt het nummer erg in het verlengde van het latere Coldplay-werk.
Eigentijdse ingrediënten
Tunstall heeft een eigen geluid en blijft hier op Tiger Suit trouw aan. Door een aantal eigentijdse ingrediënten toe te voegen zorgt ze ervoor dat haar derde plaatwerk geen simpele herhaling van zetten wordt. Een beetje elektronica en wat meer monotone ritmes maakt dat dit album een tikkie anders in het gehoor ligt. Tunstall laat zien niet stil te zitten en het experiment niet te schuwen. Op Tiger Suit is voldoende te beleven en het is daardoor een uitstekend vervolg op vorige platen. Een album dat zeer de moeite waard is.
