Onderweg naar liefde en lente

Angus en Julia hebben een beproefde werkwijze: beiden schrijven hun eigen tekst en muziek en laten die pas in het afrondende stadium aan de ander horen. Zo worden de onmiskenbaar individuele stijlen behouden en op het album weelderig door elkaar gevlochten. Down The Way grijpt wat dat betreft terug op de formule van A Book Like This, al durven ze hier de nummers wat rijker te begeleiden.

Julia vs Angus

Julia is lieflijk en direct. Ze laat refreinen even aanzwellen en schakelt dan gemakkelijk weer terug. Haar stem is van honing. ‘If you love me, I’ll make you a star in my universe, you’ll never have to go to work’, zingt ze kwetsbaar in het wonderschone liefdesliedje ‘For You’. Het doet licht denken aan Lisa Hannigan, in een song waarin Damien Rice het voetlicht geheel gunt aan zijn voormalige muze.

Angus blijft geheimzinnig en verpakt zijn genegenheid liever in metaforen. Om hem heen mogen instrumenten vrijer huppelen. Een mondharmonica, een piano, een tokkelende gitaar; hij laat ze om beurten kleine optredens geven, als een modeshow waarin ze even opkomen om te laten zien hoe mooi ze zijn. Zoals in ‘Yellow Brick Road’, een nummer met verhalende kracht, prachtig uitgewerkt door de instrumentatie steeds meer ruimte te geven en uiteindelijk twee minuten lang los te laten. In ‘Hush’ doet hij het nog eens dunnetjes over en tijdens ‘Draw Your Swords’ hoor je een zeldzaam rauwe vocale uitbarsting. Die is van harte welkom wanneer de plaat net dreigt in te zakken.

Intense tederheid

Het getalenteerde duo legt het ene na het andere zijdezachte nummer over de luisteraar heen. Dat is met een speelduur van 65 minuten wellicht iets te veel intense tederheid om de volle aandacht te kunnen blijven opeisen. Toch loont het de moeite: ook afsluiters ‘I’m Not Yours’ (van Julia), ‘The Devil’s Tears’ (van Angus) en bonustrack ‘Thinking Of You’ zijn pareltjes. Down The Way leidt de luisteraar over een uitgestrekt pad van kabbelende liedjes, onderweg naar liefde en lente.