Soundtrack voor een verstild landschap

Zwaluw 22 uit. Ook op opvolger Thuis toont Snijders zich een begenadigd componist met gevoel voor sfeerzetting.

Daar heeft de Lissenaar onder andere piano, viool, altviool, vedel en een bugel voor nodig. Gesmeden tot instrumentale melodieën die vooral bij de piano- en strijkersarrangementen doen denken aan Ludovico Einaudi of Ólafur Arnalds, maar ook de typisch Hollandse charme van Jeroen Zijlstra of Spinvis herbergen. Net zo makkelijk refereert een nummer als ‘Hout’ dan weer aan een instrumentale versie van Dire Straits.

Zijn muziek is, als hij het zelf zou moeten omschrijven, filmisch. ‘Iets wat rust geeft, adem heeft, waar muziek af en toe stilte laat klinken tussen de noten.’ Hoewel Thuis slechts 38 minuten duurt, heeft het album inderdaad geen haast. Sterker nog: het vereist ook van de luisteraar dat het de tijd krijgt om langzaam de sfeer neer te zetten, tijdens een lange reis of op een lome zondag. De nummers gedijen bij rustiek en golven vredig om je heen. Ze worden niet zwaar en laten zich gemakkelijk aan de kant zetten, maar verdienen wel de volle aandacht om op waarde te kunnen worden geschat.

Filmisch

Als de auditieve film die Thuis kan zijn daadwerkelijk een verhaallijn heeft, is ‘Verdwenen Verleden’ de scène met de climax, het enige nummer waarin de toon even omslaat. De drie arrangementen die daarna nog volgen, zijn de mooiste. ‘Warm en Loom’ gebruikt bij uitzondering een stem – al is het maar geneurie – en dat maakt het menselijk, alsof het aan het aanrecht onbewust meegezongen wordt tijdens het koken. De focus ligt echter altijd op het gesprek tussen de verschillende instrumenten, die elk hun eigen karakter toevoegen aan het subtiele samenspel. Het klinkt ook zonder tekst te gebruiken poëtisch.

Thuis is de soundtrack voor een verstild landschap, de zon die twijfelend door de mist schijnt. De nummers horen onder de laatste scène van een film die goed afloopt. Waarin een hoofdpersoon het avontuur achter zich laat en geen haast meer heeft. Iemand die tevreden naar de buitenwereld kan kijken, maar de deur daar naartoe wel resoluut achter zich dichtdoet. Iemand die thuiskomt, waar niet in elke kamer een klok hangt.