Meefluiten is een must

Het eerste nummer zal menige luisteraar verrassen. Het poppy ‘The Captain’ is namelijk iets heel anders dan wat de band tot nu toe liet horen. Met marcheergeluiden en blaasinstrumenten creëert de band een bijna bombastische sound. Nu moet je niet denken dat dit de rode draad van het album zal zijn. Als ‘That Golden Rule’, de tweede track, zijn eerste tonen uit de speakers laat klinken, neemt de band weer zijn oude, rauwige rockgedaante aan, vergelijkbaar met wat Biffy Clyro op Puzzle deed. Dit gaat tot het laatste nummer door. ‘The Captain’ blijkt one of a kind op Only Revolutions.

Goed in het gehoor

Wat wel een constante is van het album, is het catchy meezinggehalte. De melodieën blijven in het hoofd rondzingen en hangen. Neem bijvoorbeeld ‘Booooom, Blast & Ruin’. Na een korte keyboardintro neemt frontman Simon Neil het snel over met een krachtige gitaarriff en makkelijk volgbare lyrics. Bij een tweede luisterbeurt neurie je al snel zachtjes mee met het nummer.

Biffy Clyro is van nature een band met een flink rauw randje, maar toch zijn er enkele bijna balladeachtige ruwe parels te onderscheiden op de plaat, verstopt tussen de gierende gitaren. Denk aan ‘Know Your Quarry’. Een klavecimbel luidt het geheel in en geeft het nummer een geluid dat onder het kopje folklore te scharen valt. Het is het enige nummer dat de Schotse achtergrond van de mannen een beetje laat doorschemeren.

Rustpunt

Een van de hoogtepuntjes van het album lijkt ‘Many of Horror’ te zijn. Een rustige, keurig opgebouwde track met een uitgebalanceerde melodie. Bijna harmonieus. Kleine versnellingen en vertragingen binnen het nummer zorgen voor de afwisseling. Evenals ‘Know Your Quarry’ vormt het een korte adempauze tussen al het rockende uptempogeweld.

Biffy Clyro doet op deze plaat eigenlijk niks anders dan wat ze met de succesvolle voorganger ook al bewezen te kunnen. Ze rocken, ze zijn rauw en ze zorgen voor een hoog meefluitgehalte. Hier en daar is een moment rust ingelast. Zich echt onderscheiden van het bestaande repertoire doet de band met Only Revolutions niet, maar dat is geen reden dit kleinood in de schappen te laten staan.