Botvieren en bot vangen

Bloet met een t!!! Verkapt Nederlands en acteurs met een rare tongval!!! Jan Decorte kan niet schrijven en niet spreken en daar heeft hij ook in deze bewerking van Euripides weer duivels veel plezier aan.

Bakchai is een contraire bewerking van De Bacchanten, het gevolg van Dionysus, die in hun extase een bedreiging vormen voor de goede orde en het gezag van koning Pentheus. Lusten worden in jachtrituelen gebotvierd en dit eindigt in de pijnlijke constatatie van Agave dat zij tijdens haar zinsbegoocheling Pentheus in stukken heeft verscheurd. Hier is geen diepere boodschap, geen polemiek over natuur versus cultuur, geen duidelijk standpunt of verwijzing naar actuele toestanden. Bakchai is een beetje zoals Dionysus zelf. Hij is de god van de lichtzinnigheid, van de lust en de erotiek, van de dans en de wijn en het plezier.

Homo Ludens
Op het toneel daarom ook acteurs die zoals kleine kinderen vol overgave in de huid kruipen van hun personages, meeslepend vertellen, zichzelf relativeren en hun rol becommentariëren.  Bakchai lijkt namelijk vooral een ode te zijn aan de ‘homo ludens’, de spelende mens, en aan het spelplezier tout court. Van tijd tot tijd wat over the top acteren en komisch aandoende shakende interludes zijn daar een gevolg van. Dit in combinatie met een imposante acteur als Benny Claessens in de rol van Dionysus en het stuk heeft ook meteen meer body (flauw). Hij is het dansend cherubijntje, de engel en de bengel die in grote mate het stuk draagt. De man heeft een theatrale presence die de ene keer dolkomisch en de andere keer weer tragisch werkt.

Dionysisch ten voeten uit
Toeschouwers die graag een beetje meer diepgang hebben dan dat, blijven wellicht wat op hun honger zitten en zijn aan het verkeerde adres. Bakchai is geheel in de lijn van die Dionysuscultus doelbewuste kolder en hedonistisch hoongelach, bestemd voor de rasechte toneelliefhebber die zonder meer geniet van het plezier van een acteur die zelf van zijn rol geniet en er al dan niet in opgaat. Een stuk dat geheel breekt met theatrale conventies die al lang geen conventies meer zijn en die met de gruwelijke moord op Pentheus, bewust of niet, naar een anticlimax toewerkt. Maar de tekst van Euripides is dan ook een voorhistorische pretext om met taal en lichaam eens duchtig te kunnen experimenteren. Bij elke poging tot analyse en dissectie vang je bot. Betekenis in gruzelementen vaneen. Dat is nu eenmaal Dionysus in de spotlights ten voeten uit! 

Backhai is nog tot 19 mei op tournee.