Als jonge honden die zich uitleven
.
Het elektrische licht is overal al ontstoken als de middag nog maar halverwege is. Bij dit mistroostige zondagmiddagweer is het fijn om op de bank te kruipen met een goed boek. Maar voor een bijzonder concert heb je natuurlijk wel wat over. Zo denken er meer mensen over want een uur voor aanvang is het café-restaurant van P60 in Amstelveen al flink volgelopen. Hier speelt The Ploctones, de band van gitarist en componist Anton Goudsmit, ook prominent lid van ~
Dat de band ook mooi zacht en klein kan spelen toont de ballad ‘Effe dimme’ aan, een van de weinige rustpunten in het concert. Het is voor de muzikanten echter zichtbaar moeilijk om zich in te houden, uitbundigheid past hen beter. Dat is ook een beetje de makke van deze groep, iedereen is gretig om zich te profileren en dat brengt onrust met zich mee. ‘Logisch,’ zegt Goudsmit na afloop, ‘ze willen allemaal laten zien wat ze kunnen.’ Als er maar even een leegte is of een stilte valt, wordt die ogenblikkelijk ingevuld. Dat komt wat nerveus over.
The Ploctones overschrijdt met groot gemak de grenzen van jazz, funk, rock en latin, maar jazzelementen zijn in vrijwel alle nummers hoorbaar. Martijn Vink maakt in zijn drumwerk veelvuldig gebruik van syncopes, een belangrijk handelsmerk van jazz. Soms verdubbelt Goudsmit dat effect door zijn gitaarspel te vertragen. De composities hebben weliswaar een geschreven basis, maar improvisaties krijgen alle ruimte en de bandleider speelt vaak jazzakkoorden en jazzachtige loopjes. Ook hanteert de groep veel verschillende maatsoorten, die overigens nooit lang standhouden, maar steeds wisselen.
Adrenaline
~
Goudsmit wil graag een paar vragen beantwoorden, maar dan moet er wel wat te drinken en te roken zijn. Hij staat nog strak van de adrenaline van het optreden en is niet te stuiten. Dat The Ploctones de leukste, beste of hipste jazzband van Nederland wordt genoemd, ‘steek ik in mijn zak’ zegt hij, maar ‘de muziek vind ik belangrijker dan succes’. Zelf heeft hij het gevoel alsof hij iedere dag opnieuw moet beginnen, ‘om steeds weer nieuwe dingen te kunnen ontdekken’. Op een plek als P60 is hij in zijn element: ‘je zit dicht op de luisteraars en je maakt je eigen geluid’. Volgens hem was er vanmiddag een kennerspubliek: ‘dat merk je aan de reacties en de betrokkenheid’. ‘In andere gevallen beginnen ze na een kwartier al om pauze te brullen.’
Gevraagd naar zijn agenda, beginnen zijn ogen te glinsteren. Naast veel optredens met The New Cool en The Ploctones werkt hij aan een nieuwe cd, speciaal met het oog op de Duitse markt. Daar is veel belangstelling naar aanleiding van zijn laatste album 050. De hele maand februari toert hij met Eric Vloeimans door The States, wat volgt uit diens plaat Live at Yoshi’s, waaraan de gitarist bijdroeg. Tot zijn eigen verwondering is Goudsmit met zijn kwartet gevraagd voor alle grote popfestivals, Lowlands, Pinkpop en Parkpop. Da’s nog eens wat anders dan een jazzkroeg op een natte zondagmiddag.
Joost Festen 
Sijme Storm 
