Covers leiden tot nieuwe scheppingen met toegevoegde waarde

Eén van de belangrijkste platen in de geschiedenis van de elektronische pop en ambientmuziek zag in 1975 het licht. Brian Eno, inmiddels alweer twee jaar ex-lid van Roxy Music, was door een auto-ongeluk aan zijn bed gekluisterd. Doordat hij niet in staat was zich actief met muziek bezig te houden, werd hij zich steeds meer bewust van de omgevingsgeluiden en de rol die klankkleur en atmosfeer in muziek kunnen spelen.

Garçon Taupe

Al zijn nieuwe ideeën vonden later dat jaar hun vorm op Another Green World, een album waarop Eno met diverse nieuwe stijlen experimenteerde. Zijn eclectische aanpak op deze plaat leende zich achteraf gezien uitstekend voor een coverproject waarbij in dit geval veertien Nederlandse elektromuzikanten een nieuwe versie creëren van Eno’s werkstuk.

Vrijheden toe-eigenen
Het is inmiddels 2009 en het is natuurlijk onmogelijk om een album te maken dat een vergelijkbare impact heeft als Another Green World destijds. Het dromerige karakter en de verbluffende klanken van Eno’s origineel waren uniek. De vraag is of de nieuwe elektronische versies van de nummers 34 jaar later ook weer een interessant album opleveren.

Coen Oscar Polack

Brian Eno werkte op Another Green World samen met onder meer Robert Fripp en Phil Collins. De ‘zaagriffs’ van Fripp en de karakteristieke drums van Collins maakten van ‘Sky Saw’ een prima openingstrack. De cover van FFF is een stuk ijler, maar houdt toch vast aan de cadans van het origineel. De ‘muzikanten van 2009’ eigenen zich nog meer vrijheden toe en dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen. Een coverplaat die het origineel trouw volgt en geen ruimte biedt aan nieuwe invalshoeken, nodigt immers niet uit tot veelvuldig luisteren.  Legowelt (die al naam maakte met platen op de labels Bunker en Cocoon) rekt ‘In Dark Trees’ op naar dubbele lengte en put flink uit de elektrogeschiedenis. Het levert een weinig origineel, maar wel mooi en spannend, geluid op.

Prikkelend
Another Green World kende een aantal tracks die relatief nogal poppy waren. ‘St. Elmo’s Fire’ wordt op de Narrominded-cd gecoverd door Rude 66, die veel afstand van het origineel neemt en een monotone dreun combineert met twee bijzonder uiteenlopende vocale partijen. Verderop houdt Spoelstra het in ‘I’ll Come Running’ wat poppier met een kletterende track vol analoge elektronica. ‘Golden Hours’ was op Eno’s origineel een prachtig hoogtepunt. Baba Electronica & DJ Lonely wagen zich aan dit kunststukje en realiseerden zich dat bij een dergelijke opgave vrije associatie wellicht de beste methode is. Hun experimentele ‘Golden Hours’ doet nauwelijks nog denken aan het origineel, maar prikkelt zeker.

Puin + Hoop

Zoals te verwachten was, klinkt de cover-cd van Narrominded een stuk elektronischer dan Eno’s plaat uit 1975. Garçon Taupe, die onlangs een splitelpee met Legowelt uitbracht, covert ‘Sombre Reptiles’ en laat hier een staaltje old skoolelektro uit het boekje horen. De titeltrack ‘Another Green World’ komt van This Is Total War. De melodie blijft overeind, maar het nummer klinkt nu meer als clubtrack die uit de koker van de Chemical Brothers had kunnen komen, al is This Is Total War wat fijnzinniger. De meest conventionele track op de cd is van Hunter Complex: ‘Everything Merges with the Night’. Dit nummer herinnert aan de synthesizerpop die rond 1982 zo nu en dan aan de hitparades mocht snuffelen.

Intrigerende droommuziek

De ‘elektro’-tracks op Another Another Green World zijn genietbaar. Het zijn echter de tracks die het origineel qua sfeer en geluid trouw blijven, die het plaatje compleet maken en ervoor zorgen dat deze Narrominded-cd het rijke album is geworden waarop je mag hopen bij een Brian Eno-coverproject. Coen Oscar Polack blijft in het mooie ‘The Big Ship’ vrij dicht bij het origineel met zijn berustende blazers, al laat hij de beat van het origineel achterwege. De effectvolle gitaren van Nanko maken van ‘Little Fishes’ een ontdekking. Het kan dus nóg mooier.

Hydrus

Een diepe sluimertoestand, dat is wat Brian Eno met zijn ambientexperimenten regelmatig muzikaal wist te verbeelden. Zijn Nederlandse ‘volgelingen’ slagen hier anno 2009 soms ook in: Puin + Hoop laat in ‘Zawinul/Lava’ horen dat Boards of Canada niet het patent heeft op intrigerende droommuziek. Afsluiter Hydrus trekt het niveau in ‘Spirits Drifting’ vervolgens nog wat op. Deze diepe track neemt de luisteraar mee omhoog, ergens boven de wolken.

Another Another Green World biedt te veel sferen om in het kort te kunnen beschrijven. Het is een plaat die losstaat van de waan van de dag. Een plaat waaruit blijkt dat coveren tot nieuwe scheppingen kan leiden met een toegevoegde waarde. We kijken nu al uit naar een nieuwe Retro Retry-cd.