Een wervelwind van leugens en verlangen

Leugens en manipulatie bepalen het gedrag van twee jonge zielen die tot elkaar worden aangetrokken als motten tot een vlam. Achter hun charmante façades schuilen namelijk duistere geheimen. De serie heeft er wel een handje van om wat dingen te kopiëren van andere series. Gooi flashbacks, ‘toxic love’ en een tragische dood in een glas en je hebt een mooie cocktail van Pretty Little Liars en Riverdale. Lukt het Tell Me Lies om toch verfrissend te blijven?

Een giftige dans

Lucy, een nieuwe universiteitsstudente, ontmoet Stephen op een feestje. Haar nieuwe studievriendinnen waarschuwen haar voor hem, maar de aantrekkingskracht is onweerstaanbaar. Hun liefdesverhaal ontvouwt zich als een giftige dans, waarin leugens en verlangen met elkaar verstrengeld raken. De complexiteit van hun relatie wordt versterkt door geheimen en een tragische dood op de campus. De liefde die ze delen is als een vuur dat hen verteert, terwijl ze zich vastklampen aan de illusie van het ‘samen gelukkig zijn’.

De verborgen complexiteit van de personages

Stephen vertoont eigenschappen van narcisme en sociopathie. Hij ziet de medemens voornamelijk als middel om zijn eigen doelen te bereiken en toont geen berouw. Zijn manipulatieve intelligentie en charmante voorkomen zet hij in om anderen te beïnvloeden. Zo ook bij Lucy. Ondanks de manipulatieve trekjes van Stephen, is het moeilijk om medelijden te hebben met Lucy. Ze is egoïstisch en haar gedrag is soms zelfs vergelijkbaar met dat van Stephen. Lucy laat weinig empathie zien, maar handelt juist heel berekenend. Hierdoor is het moeilijk om met haar mee te leven. Als kijker voel je weerzin tegen de personages, wat betekent dat de acteurs hun werk goed doen.

De serie schuwt niet om de complexiteit van de menselijke psyche te verkennen. We maken namelijk ook kennis met Stephens alleenstaande moeder Norah (Katey Sagal). Norah blijkt te kampen met een zogeheten histrionische persoonlijkheidsstoornis. Ze moet en zal altijd in het middelpunt van de aandacht staan. Tijdens aflevering vijf, waarin je de interactie tussen Stephen en Norah ziet, wordt daarom al snel duidelijk waarom Stephen is zoals hij is. Sagal, bekend van shows als Married with Children en Sons of Anarchy, zet een indrukwekkende prestatie neer als Norah. En het feit dat ze in het echte leven de moeder is van White, die Stephen speelt, voegt een extra laag van betrokkenheid toe. Als kijker voel je de emotionele klik tussen hen. Alsof je door het scherm heen hun gedeelde geschiedenis kunt aanraken.

Montage en lichtspel in harmonie

De serie wordt verteld in twee parallelle tijdlijnen, waarbij de kijker zowel de passionele opwinding van de beginnende romance tussen Lucy en Stephen ziet, als de verwoestende gevolgen van hun destructieve relatie. De montage bepaalt het ritme en de flow van de afleveringen. Snelle cuts en naadloze overgangen dragen bij aan de dynamiek van het verhaal, waardoor de kijker wordt meegenomen in een meeslepende ervaring. Ook speelt de belichting een cruciale rol bij het creëren van de sfeer. Variërend van zacht, diffuus licht voor intieme momenten tot scherpere, contrastrijke belichting voor dramatische scènes, voegt het spel met licht en schaduw diepte toe aan de visuele ervaring.

Met een boeiende vertelstructuur die heen en weer beweegt tussen hun ontluikende romance en de verwoestende nasleep, biedt Tell Me Lies een fascinerende blik op de complexiteit van menselijke relaties. Toch zal je je als kijker niet aan de indruk kunnen onttrekken dat Tell Me Lies soms voelt als een aftreksel van series als Pretty Little Liars en Riverdale. Desondanks is het voor liefhebbers van mysterie en intriges nog steeds een plezierige serie om te bingewatchen.