Zoektocht met onverwachte ontdekkingen

Wolff is door een erfenis in één klap rijk geworden en leidt een afgezonderd leven in zijn luxueuze appartement – inclusief muziekstudio – in Groningen. Hij gaat volledig op in zijn muziek. Alleen met zijn buurman Fatso heeft hij zo nu en dan contact. Via hem leert hij Yukiko kennen, een Japanse studente aan de kunstacademie. Zij bezoekt hem steeds vaker en ze gaat steeds minder naar haar huis terug. Maar waar woont zij eigenlijk? Wolff weet nauwelijks iets van haar. Dit wordt hem maar al te goed duidelijk wanneer hij een telefoontje krijgt vanuit het ziekenhuis. Yukiko ligt in coma. Hoe gaat hij haar in Japan wonende familie op de hoogte stellen?

Queeste

Als haar identiteitsbewijs vals blijkt te zijn, begint Wolff aan zijn zoektocht naar haar identiteit en achtergrond. Wolff zoekt naar aanknopingspunten in zijn herinneringen aan Yukiko. Ook laat hij haar dagboek uit het Japans vertalen. Hij huurt een detective in, laat foto’s van haar ophangen op de academie, en hij neemt contact op met ‘X’ – naast Wolff en Fatso de enige contactpersoon in haar telefoon. Hiermee begint zijn moeizame speurtocht.

Tijdens deze queeste komt Wolff er niet alleen achter dat Yukiko minder onschuldig is dan ze lijkt in haar kleurrijke cybergothoutfits, ook wordt hij zelf volwassen. Wolfskleren is de coming of age van de hoofdpersoon: hij verwerkt zijn jeugd, hij treedt letterlijk en figuurlijk naar buiten en leert communiceren. Zelfs met meisjes.

Liedjes

Hulsts schrijfstijl is goed. De zoektocht van de hoofdpersoon is spannend, de volwassenwording van Wolff interessant, en zelfs de sciencefiction binnen dit realistische verhaal stoort niet. Het voorziet het verhaal van een extra laag: wat Wolff rationeel niet kan bevatten, verwerkt hij in zijn dromen.

Aan de roman is een cd toegevoegd met muziek van de auteur. De liedjes verwijzen naar de roman en in het verhaal worden delen van de songteksten geciteerd. Hoewel de muziek niet bijster interessant is (veel van hetzelfde en zo nu en dan tenenkrommend slechte teksten), is het begrijpelijk waarom de schrijver – die tevens aan de weg timmert als muzikant en wiens hoofdpersonage maar niet wil doorbreken in de muziek – hiervoor heeft gekozen: twee vliegen in een klap. Voor de lezer voegt het niets toe, behalve wat ergernis. En dat is zonde van Hulsts mooie verhaal.