Van raadsels aaneengeregen

In het eerste verhaal uit De kinderen van de Triple A volgen we een man die een negentiende-eeuws landhuis van een vriend van hem bewaakt. Bij het oppassen op dit huis hoort ook het bezorgen van mysterieuze pakjes die op elk moment van de dag door schimmige mannen gebracht kunnen worden. De lezer krijgt steeds brokjes informatie over de bezorging en de inhoud van de pakjes, tot het verrassende plot duidelijk maakt wat er in de mysterieuze pakjes zit. De spanning zorgt ervoor dat je dit verhaal in één ruk uitleest.

Mysterie en suggestie

Maar mysterie speelt ook een belangrijke rol in de andere verhalen in Thijssens bundel. Waar komen de kinderen in het titelverhaal bijvoorbeeld vandaan? Maleachi Jones had zo veel kinderen dat de dorpelingen zich erover verbaasden. De verteller, Ruben, trouwt met Lea, een van de kinderen van Jones, en trekt in bij haar en haar vader. De andere kinderen van vader Jones hebben de streek verlaten en moeder is dood. Als Lea in verwachting is van hun eerste kind, komt vader Jones met een kind aanzetten en noemt het Simeon, later volgen er meer. Ruben vindt het maar vreemd en gaat samen met de plaatselijke sheriff op onderzoek uit. Hierbij baseren zij zich op een boek over de Apex-indianen die in een gebied niet ver uit de buurt woonden en zich zonder vrouw voortplantten.

Evenzo verlopen de andere verhalen: er is een mysterie waarover op suggestieve wijze wordt verteld, en uiteindelijk vindt er een plotwending plaats. In het eerste verhaal is deze wending verrassend, in het vierde en vijfde verhaal niet meer. Hoewel Thijssen beeldend en vlot schrijft, gaan ook het mysterie en de suggestieve vertelwijze snel vervelen. Het toppunt is ‘Het teken’ waarin mensen ergens een zeker soort werk doen dat om een bepaalde reden wordt opgeheven, waarna zij moeten wachten op een soort teken dat hen in staat stelt om terug te keren naar de plek waar zij vandaan komen. Misschien iets met engelen en het einde der tijden? Het blijft onduidelijk.

Verademend realistisch

Door de overdaad aan mysterie zorgen de minder mysterieuze verhalen voor een aangename afwisseling. Zoals ‘De Etage van de Zee’. Dit verhaal wordt verteld door een liftbediende die werkt in een enorme flat met honderden etages en duizenden bewoners. Daar ontdekt hij een etage met strand en zee. Op deze etage komt hij terecht door achter zijn rug om en zonder te kijken op een willekeurige knop te drukken. De zee wisselt van etage. Hij houdt dit geheim voor zichzelf en eet iedere dag zijn brood aan het strand. Op een dag verschijnt er een detective die op zoek is naar informatie over een jonge vrouw die woont op de 119e verdieping, maar de liftbediende weigert hem te helpen. Uiteindelijk verdenkt de detective de liftbediende ervan dat hij een relatie heeft met het meisje en ontstaat er een gevecht.

Hoewel het natuurlijk een groot mysterie is hoe de zee op wisselende etages in een flat kan verschijnen, ligt binnen dit verhaal niet de nadruk op het raadsel. Het behandelt burenruzies, de sores van een liftbediende en het reilen en zeilen van een meisje. Een verademing tussen de geheimen van de wetenschap, psyche, voortplanting, enzovoorts. Thijssen blinkt uit in het beschrijven van verschillende soorten relaties en plekken, van een bos tot een flat. Daar heeft hij het mysterie helemaal niet voor nodig.