Kunst / Expo binnenland

Dromerige Landschapsfoto’s

recensie: Landschapsfoto's van Rob Nypels

.

Rob Nypels: Untitled, 2007-2008

Rob Nypels: Untitled, 2007-2008

Rob Nypels woont en werkt in Frankrijk, in het natuurgebied Massif Central. Deze dichtbegroeide omgeving staat centraal in zijn foto’s voor de tentoonstelling ‘Only Gaze a While Longer’ in Huis Marseille. Nypels wil het landschap niet vanaf een afstand vastleggen. Hij ziet een landschap meer ‘als iets dat je van binnenuit ervaart’.

Emotie


Nypels lijkt er niet in geïnteresseerd te zijn om landschappen zo gedetailleerd en natuurgetrouw mogelijk vast te leggen, maar juist vanuit een bepaalde emotie. De tentoonstelling is dan ook onderverdeeld in zes verschillende thema’s: dynamiek, extase, harmonie, ontlading, desoriëntatie en sinister. De foto’s bij het thema ‘sinister’ zijn bijvoorbeeld groot en heel donker. Je ziet schimmen van bomen, maar voor de rest kun je nauwelijks iets herkennen. Alles lijkt weg te vallen in het duister. De foto’s komen door de donkere en grote schaduwen naargeestig over, alsof ze uit een spannende film komen. Ze suggereren verhalen over wat hier kan hebben plaatsgevonden. Deze foto’s vormen een scherp contrast met de foto’s bij het thema ‘extase’. De rode, roze en gele bloemen zijn hier verworden tot felle kleurenvlekken tegen een lichtblauwe achtergrond. Anders dan de sinistere foto’s wekken deze foto’s eerder een lentegevoel op.

Kleurrijk geheel


Rob Nypels: Untitled, 2007-2008

Rob Nypels: Untitled, 2007-2008

De landschapsfoto’s van Nypels zijn stuk voor stuk oogverblindend mooi. De bomen, bloemen en bladeren en de glinsteringen in het water lijken, door de manier waarop Nypels ze fotografeert, allemaal één geheel te vormen. Een boom staat niet meer los van de rivier of de bloemen, maar lopen in elkaar over en vormen zo een kleurrijk geheel dat soms zelfs lijkt te bewegen. Hoe langer je kijkt, hoe meer je erin ziet. Dit geldt met name voor de foto’s van het thema ‘desoriëntatie’, waar je steeds weer iets anders denkt te herkennen in het wazige landschap.

De foto’s zijn heerlijk om in weg te dromen, maar toch bekruipt je het gevoel tegen het einde van ‘Only Gaze a While Longer’ dat alle foto’s – ondanks de verschillende thema’s – wel heel erg op elkaar lijken. Dit komt waarschijnlijk door de consistente werkwijze van Nypels. Hij gebruikt steeds dezelfde methode van fotograferen. Desondanks vormen de foto’s van Nypels een heel nieuwe blik op het thema landschapsfoto.