Tot je knieën in de indie

een feit. Deze techniek maakt met de figuurlijke interpretatie van het label Beep! Beep! een herwaardering door; langzaam dompelen zij het land onder in indie-bandjes zoals Kismet, dat verrast met hun debuutplaat Hiatus.

Het sympathieke label Beep! Beep! is wars van termen als industrie en commercie. Eerlijke muziek, gratis te downloaden en bovendien verkrijgbaar in prachtig vormgegeven hardcopies. Een frisse wind door het sleetse DHZ-adagium, dit Utrechtse label. Echter, naast een van liefde voor muziek getuigende inborst heb je als label ook een lading goede bands nodig om als uithangbord te dienen. Met Kismet bewijst het label opnieuw dat ook aan dat rekwisiet wordt voldaan.

Volop indie

De Utrechtse band verrast met een coherente sound die ons meeneemt naar dat typische postrock geluid. Een aanwezige ritmesectie, puntige en licht melancholische gitaren en een zanger met veel jongensachtige charme, die bovendien de getormenteerde uithalen niet schuwt. Ook de productie is dik in orde. Van hoge kwaliteit, maar zonder alle productionele smeermiddelen die de releases van grotere acts vaak zo’n nare smaak van artificialiteit meegeven. Het klinkt alsof de band vlak voor je neus staat te spelen, met een bijzondere rol voor het zeer sonore basgeluid.

Onder de hoogtepunten valt onder andere de opener ‘White Castle’. Heldere en melodieuze gitaren, die even gemakkelijk een Spectoriaanse wal van geluid kunnen optrekken. Drums die geen escorte voor de melodie zijn maar daadwerkelijk deel van het nummer uitmaken, en een zanger die oprecht en aangrijpend klinkt. Ook ‘We Are All So Busy’ scoort hoge ogen. Knagende onrust in het couplet, die in het refrein wordt weggeblazen door een ontgoocheld klinkende vocale-hook. Het nummer ontvouwt zich als een zwarte roos; mooi doch somber. Andere naam op het lijstje van favorieten is ‘Holiday’, een dynamische song waar de zang zo in het rood gaat dat je wel moet opletten, en de stuwende compositie mooi een midden houdt tussen energie en somberheid. De achtergrondnoise vlecht het werkje mooi af. Het hoogste cijfer is echter weggelegd voor ‘All Is Good’. Een Joy Division-achtige naargeestigheid vormt de soundtrack voor een van de negen voorportalen van de hel. Even lijkt het opgewekte refrein voor een emotionele catharsis te zorgen, maar luttele seconden later blijkt het slechts een opmaat te zijn geweest voor een aardedonkere geluidseruptie.

Aanwinst
Dit stuk zou niet in het Nederlands zijn geschreven als er niet toch wat kritiek geuit wordt. Zo valt het de band aan te rekenen dat sommige tracks wat inwisselbaar zijn, en sommige momenten van de plaat ongemerkt voorbijtrekken. Soms mist het nét die pakkende energie die bijvoorbeeld gildebroeders als The Walt wel ten gehore weten te brengen.

Een kniesoor echter die acht slaat op deze minuscule tegenwerpingen. Feit blijft namelijk dat Kismet met Hiatus een bijzonder sterke plaat heeft afgeleverd; een origineel werk dat zich onderscheidt door sterke composities, een groot melodieus gevoel en oprecht klinkende klanken. Kismet is een aanwinst voor de Nederlandse alternatieve muziekwereld, en wordt met een beetje mazzel een impuls voor een florerende underground-indie-scene.