Poëtische spot over ‘oude’ mens

Thema van deze cabaretvoorstelling is het wachten op de nieuwe mens. Een mens zonder afgunst, wraakgevoelens of overgewicht. Zolang de nieuwe mens nog niet gearriveerd is moeten we het nog even doen met de oude mens en al diens gebreken. Algemene onderwerpen uit de samenleving vertaalt Van der Steeg naar de praktijk. In Oude Waakhond heeft hij het over vergankelijkheid, aftakeling en het leven van alledag. Zijn vocale middelen zijn bescheiden, maar dat doet niks af aan de uitvoering. Daarbij begeleidt hij zichzelf virtuoos op de piano.

Spottende romanticus

Niets is wat het lijkt bij Van der Steeg, een romanticus met scherpe, spottende kantjes. De liedjes in Oude Waakhond, genoemd naar een lied uit de voorstelling, hebben iets poëtisch. Ze zijn ontroerend, komisch en verrassend. In een lied over oma Elly maakt Van der Steeg een vergelijking tussen de oude grijze vrouw die oma Elly nu is en de sexy vamp die ze ooit is geweest. Hij schetst in het ontroerende, maar ook humoristische lied zeer beeldend typische kwaaltjes die horen bij het ouder worden als vergeetachtigheid, het dragen van steunkousen en een plastic heup. Dit plaatst hij tegenover de ronde vormen, het blonde haar en de dijen waarmee oma Elly ooit mannen kon wurgen.

De lekker in het gehoor liggende melodieën maken indruk. Voeg daarbij Van der Steegs teksten en diens charmante uitstraling en duidelijk is dat we te maken hebben met een groot cabarettalent. Een van de hoogtepunten van de voorstelling is het slotlied ‘De laatste vagina’. Het bombastische lied, eigenlijk geschreven voor een groot orkest (onder leiding van Dick Bakker) en met medewerking van een mannenkoor, wordt nu enkel door Roemer van der Steeg ten gehore gebracht. Hij weet echter zonder orkest en mannenkoor moeiteloos de zaal aan zijn voeten te krijgen. Het publiek met een grote glimlach achterlatend.

Oude Waakhond is nog tot en met eind juni 2009 in de Nederlandse theaters te zien.