Onderhoudend Vermoorde Onschuld mist spanning

Een prachtige dag eindigt in een nachtmerrie voor Hugo (Erik de Vogel) en Julia (Liz Snoijink). Bijkomend van hun 25-jarig huwelijksfeest wacht nog een privé-viering in de slaapkamer. Heel even wordt er nog wat nagedronken in de luxe uitziende woonkamer, met grote stijlvolle trap, waar wijnglazen her en der verspreidt door de gasten zijn achtergelaten. Dan gaat de deurbel. Lichte twijfel volgt, want moet er nog open gedaan worden? Het duurde al zolang tot de laatste gasten waren vertrokken. Toch gaat Julia open doen en wat volgt is een reeks interessante gebeurtenissen die leiden naar soms verrassende en soms voorspelbare ontknopingen.

Ongewenst bezoek
Ongenode gast is de heer Boot (Peter Tuinman). Zijn entree brengt, behalve humor, in eerste instantie vooral vraagtekens met zich mee. Vooral in de reactie van het echtpaar. Het doet bijvoorbeeld ongeloofwaardig aan dat een wildvreemd iemand, die op een ongelegen moment het huis betreedt, tot twee keer toe een glas champagne krijgt ingeschonken en vervolgens zelfs ook nog eten wordt geserveerd. Zo iemand laat je op niet misverstane wijze merken dat hij moet vertrekken. Zeker als het een tijdje duurt voordat duidelijk wordt waarom Boot nou langskomt. Hugo blijkt in deze situatie geen daadkrachtig persoon te zijn. Een eigenschap die je wel verwacht bij een zakenman die het zo ver geschopt heeft als hij. Als duidelijk is dat Boot wraak komt nemen op zijn verongelukte zoon en dat Hugo daarmee te maken heeft wordt het verhaal al aantrekkelijker.

Erik de Vogel kennen we vooral als Ludo Sanders uit Goede Tijden, Slechte Tijden. Het is plezierig om hem eens in een andere rol te zien. Toch weet hij niet echt te overtuigen als heer van stand die er een dubbelleven op na houdt. Het blijft vooral bij ontkenningen en daarna moeizaam toegeven. Liz Snoijink speelt haar aanvankelijk kleine rol treffend, maar het is jammer dat ze pas aan het einde van het stuk een wat grotere rol krijgt. De oud-politieagent Boot wordt op overtuigende wijze neergezet door Peter Tuinman. Laagje voor laagje probeert hij zijn theorie voor Hugo uit te tekenen. Wat begint met een oude foto en veel ontkenningen van Hugo’s kant eindigt bij een grootse ontdekking voor Julia, maar ook voor het publiek. Boot is uiteindelijk, behalve intrigerende aanklager en rechter, ook de beul.

Overbodige wending

Op het moment dat het verhaal gespeeld lijkt, komt er een wending die het verhaal weer verrassend moet maken. Voor volgers van detectives of misdaadseries is deze wending tamelijk overbodig, want voorspelbaar. Daardoor doet het stuk wat verouderd aan. Kleine aanpassingen zouden de voorstelling misschien iets meer naar het moderne toe kunnen trekken. Vermoorde Onschuld mist de ‘adembenemende’ spanning die op de flyer wordt beloofd, maar zorgt wel voor commotie.

De oorspronkelijke versie van Vermoorde Onschuld heet Unfinished Business en is geschreven door de Engelse schrijver Derek Benfield.

Vermoorde Onschuld is nog tot en met eind mei 2009 in de Nederlandse theaters te zien. Vanaf februari 2009 zal Will van Kralingen de rol van Liz Snoijink overnemen.