Meer muziek

Er wordt ontzettend veel mooie muziek gemaakt. Niet elk album leent zich voor een lange beschouwing en daarom wordt bij deze splinternieuwe rubriek ingesteld. Hierin is plaats voor alles wat anders niet aan bod zou komen. Kort en bondig, om jullie een snelle indruk te geven of wat er buiten de gulden middenweg nog in de muziekwereld gebeurt. Alweer meer muziek dus.
Morifade – Domi<>nation
[Karmagedon media]
~
Hierbij kom ik direct bij een nadeel van de muziek van Morifade. De muziek is wel melodieus, maar desondanks vaak eentoning. Als een nummer niet goed wordt uitgerold, en er te snel wordt overgestapt naar ‘vol volume’ moet een nummer wel heel erg goed zijn wil het niet gaan vervelen. Dit lukt de band soms ook wel zoals in Words I Never Speak maar net zo vaak verliest de band hierdoor toch echt mijn interesse.
10 Seconds down – Just swallow
[Eigen beheer]
~
De teksten van 10 Seconds Down zijn vrij puberaal: “Shut up bitch just give me head” uit Head, om er maar eentje uit te pikken. Dit past echter wonderwel goed bij de energieke rock de band maakt. Lekkere energieke hardcore, waarbij zanger de teksten in de microfoon spuugt alsof zijn leven er van afhangt.
Opvallend is eigenlijk dat, in tegenstelling tot veel andere hardcore bands, de muziek van 10 Seconds Down niet echt snel gaat vervelen. Dit kan door de toevoeging van een DJ komen, maar ook doordat de songs zijn goed opgebouwd. Een lekkere hoeveelheid actie en een schijnbaar oneindige energie slepen je elf composities lang door de plaat.
Wiseguy – Burning the Tracks
[Stardumb Records]
~
Wiseguy bestaat al sinds 1995, maar de bezetting is pas sinds 2000 stabiel. De afgelopen drie jaar heeft de band in veel grote zalen (Nighttown, Vera, 013) gespeeld en ook op dit moment touren ze door de rest van Europa. De muziek van de band klinkt dan ook zeker, en stevig. Wiseguy is duidelijk een band die op het podium echt tot zijn recht komt. Gevaar is echter wel dat de band eentonig gaat worden. Alleen in She Makes The Devil Look Good wordt er duidelijk (grotendeels) voor een andere tempo gekozen dan in de rest van de songs. Dit maakt dat de muziek niet altijd verrassend is en op CD misschien niet het best tot zijn recht komt.