In je Final Hour is alles intensief

Het Breakin’ Walls festival benaderde MC in 2006 om een presentatie te maken met jongeren van Studio West in Osdorp. Dit resulteerde in Second Life. Dit succesvol project vormde de blauwdruk voor twee internationale projecten van MC: één in Mechelen en No Way Home,  een presentatie samen met het Londense Theatre Royal Stratford East tijdens MC’s Hollandse Nieuwe Festival 2007. Er zijn uit de drie projecten performers geselecteerd, zeven jongeren uit Nederland, België en Groot-Brittannië, om de slotpresentatie van het uitwisselingstraject vorm te geven: Final Hour.

Jouw Final Hour

‘Are you claustrofobic?’ vraagt de acteur aan de bezoeker voor hij haar backstage meeneemt. Voor aanvang van de voorstelling moeten alle bezoekers een kort vragenlijstje invullen. Wie neem jij mee in je Final Hour? Wat zou je zeggen in je Final Hour? En wat zou jij doen in je Final Hour? Wie niet van interactie houdt, krijgt dan nog de kans om te vertrekken want naar aanleiding van de antwoorden kiest het gezelschap vijf bezoekers. Midden op de vloer staan op een verhoog enkele kastjes en tafels door elkaar. De vijf gelukkigen mogen de hele voorstelling hier meemaken.  

Een uur

Op een tv aan de rand van het kleine podium begint een klok af te tellen vanaf 60 minuten. In afwisselend Engels en Nederlands vertellen de spelers hun verhaal aan het publiek. Het zijn geen verhalen over wat zij doen in hun laatste uur maar persoonlijke verhalen over het vergeten van je verjaardag, je vrijgezellenfeest of een nummer dat je hebt geschreven en waar mensen je nog steeds aan herinneren. Heel even wordt aan de vijf gevraagd wat zij zouden doen in hun laatste uur. Tussendoor wisselen nieuwsfoto’s van World Press Photo elkaar in snel tempo af op twee tv’s.

Met nog een half uur op de klok, worden de vijf bezoekers één voor één mee backstage genomen. Hier moeten ze in een klein donker kamertje wachten tot het applaus. De laatste bezoeker moet met haar ogen dicht voor het publiek wachten tot ook zij naar achteren mag. En dan is het aftellen echt begonnen.

Intiem

Final Hour zuigt je mee in de persoonlijke belevenissen van de zeven jongeren. Niets is wat het lijkt. Tragedie en humor wisselen zich in razend tempo af. De kleine zaal, de groep bezoekers op het toneel en de lichte interactie met het publiek maakt de voorstelling intiem. Alsof de vloer geen scheidslijn vormt tussen publiek en spelers. Zoals je op een koude winteravond luistert naar de verhalen van een groep vrienden.  En ondertussen kijken de vijf bezoekers alles vanaf de vloer aan. Zij zijn onderdeel van de voorstelling geworden. Are you claustrofobic? Want dan kan je maar beter niet je naam invullen op de vragenlijst. Dan word je zeker niet uitgekozen.