Slagboom versus twee Wachtende Mannetjes

Slagbomen zijn over het algemeen objecten zonder ziel en eigen wil. Mensen wachten zonder een woord te zeggen tot de slagboom weer opengaat. In de bijna absurde fysieke voorstelling Over twee mannen en een slagboom is het enige woord dat gezegd wordt: ‘hallo?’ En toch heeft de slagboom het laatste woord.

Regisseur Femke Monteny neemt voor haar nieuwe voorstelling Over twee mannen en een slagboom als uitgangspunt de absurditeit van een grens. Een door mensen bedachte lijn waar oorlogen over worden uitgevochten en het idee creëert dat mensen van de ene kant van de lijn niet horen bij mensen van de andere kant. Wat betekent een slagboom? En hoe absurd is de roodwit gestreepte paal als symbool van een grens? Een slagboom is meer dan alleen een scheiding tussen twee gebieden. De roodwit gestreepte, horizontale paal behoedt voor een gevaarlijke spoorwegovergang of geeft de grens aan van een nieuw land.

Dit uitgangspunt resulteert in de humoristische voorstelling Over twee mannen en een slagboom met veel herkenbare situaties. Yannick Greweldinger en Joris de Jong zijn de wachtende mannetjes en staan tijdens het spelen met een bolletje klei en een vork voor een dichte slagboom. De vork belandt aan de andere kant van de slagboom. De twee rennen en springen voor de slagboom en over elkaar, maar de slagboom gaat niet open. Ook na de vraag: ‘Hallo?’ blijft de slagboom dicht. Hij maakt slechts een vreemd geluid.

Spierkracht
Tijdens het omzeilen van de slagboom tarten de wachtende mannetjes niet alleen de zwaartekracht, maar ook hun eigen kracht. Om de vork aan de andere kant van de slagboom te kunnen pakken, klimt Greweldinger via De Jong over de slagboom zonder de paal en de grond aan te raken. Met zijn benen om De Jong geklemd en hangend aan zijn arm probeert hij de vork te pakken. Om ook weer via De Jong terug te klimmen. In (over twee mannen en een slagboom) haalt Greweldinger in verschillende situaties de meest halsbrekende toeren uit op De Jong, op een ladder en in slow motion als schietgrage held. De Jong is steeds de ondersteunende spierkracht die Greweldinger begeleidt.

De voorstelling kijkt op als een jongensdroom wanneer het duo achter elkaar aanrent en springt met groene waterpistooltjes of elkaar bekogelt met klei dat uit de lucht is komen vallen. De schietscène bij de slagboom is een parodie op actiefilms. In slow motion schiet Greweldinger op de vijand terwijl De Jong als zwarte schaduw hem ondersteunt bij het vallen en opstaan en ondertussen voor de special effects van het waterpistool zorgt.    

Over twee mannen en een slagboom laat met veel humor gebeurtenissen rond een slagboom zien. De voorstelling van de wachtende mannetjes is een subtiel spel zonder woorden. De acteurs slagen er goed in om het verhaal in deze fysieke theatervorm te vertellen. Greweldinger en De Jong gebruiken hun hele lichaam voor de expressie, maar vooral hun ogen weerspiegelen hun gevoelens. De gezichtsuitdrukking blijft wel sullig aandoen. Zelfs als de twee enkele stoere poses aannemen, blijft de blik onbenullig.

Subtiel zijn ook de overgangen tussen de verschillende scènes. Door een simpele brug te maken veranderen de scènes subtiel en snel van gebeurtenis. De slagboom lijkt naast Greweldinger en De Jong de derde speler in de voorstelling. De twee reageren voortdurend op de geluiden en bewegingen van de slagboom. De hele voorstelling wordt er niets gezegd en toch heeft de slagboom het laatste woord. Als de twee mannen de speelvloer hebben verlaten, richt de spotlight zich op de slagboom welke onder mechanisch geratel een toegangskaartje uitspuwt.