Hemelbestormende piloot krijgt een nieuwe kans

Joe, de hemel kan wachten gaat over een stoere piloot die meer om zijn vliegtuig dan om zijn liefje geeft. Hij verongelukt, maar mag nog niet naar de hemel ‘omdat zijn leven op aarde nog niet klaar is.’ Klaar ben je er mee, maar het leverde wel een alleraardigste musical op, waarin het verhaal aan de hand van liedjes wordt verteld. De nieuwe musicalversie, die donderdagavond in première ging en in totaal elf keer wordt opgevoerd, bevat niet alleen mooie muziek, maar ook veel dans (vooral het salsanummer in het tweede deel is sterk) plus een intrigerende ontknoping. Meer mogen we er echter niet over vertellen, omdat producent M Lab in deze workshopfase liever nog geen recensies wil.

Overmaat aan techniek

De eerste theaterversie van Joe, die uit 1997 dateert, deed het met drie maanden Carré en vier maanden Den Haag eigenlijk zo slecht nog niet, vertelt tekstschrijver/regisseur Koen van Dijk daags na de première, maar hij was destijds wel behoorlijk gefrustreerd dat het verhaal door een overmaat aan techniek en spektakel, zoals een neerstortend vliegtuig, niet uit de verf kwam. ‘Ik kon wel janken’, bekende hij onlangs in een interview met De Gelderlander. Op verzoek van 8WEEKLY geeft hij een toelichting.

‘Ad (van Dijk, de componist – AvS) en ik hebben drie jaar aan die voorstelling gewerkt en na de doorloop hadden we het idee dat het verhaal een emotionele snaar raakt. Maar toen we Carré ingingen, troffen we daar zóveel techniek aan, dat we de acteurs kwijtraakten in dat gigantische decor. Bovendien ging alle aandacht, die je normaal hebt om de puntjes op de i te zetten, naar de techniek uit. Moet je je voorstellen: kom je ’s morgens om tien uur aan om te repeteren, met cast en orkest, kun je weer naar huis omdat er iets in het mechaniek op toneel kapot is. Gek werden we er van. Na de repetities waren we dan ook kapot. En wisten we dat we het niet op tijd goed zouden krijgen.’

Zonder decors

Koen van Dijk nam zich voor om de musical ooit nog eens zonder spektakel op te voeren, wat heet, zelfs zonder decors, zodat liedjes en muziek beter tot hun recht komen. En zo kwam hij op het idee om het eerste seizoen van M Lab, waar nieuw muziektheater wordt uitgeprobeerd, af te sluiten met een nieuwe, tot de kern teruggebrachte versie van Joe.

Hij doet dat op verzoek van Stage Entertainment, het bedrijf van Joop van den Ende, dat ook de oorspronkelijke versie van Joe produceerde. Vier jaar geleden maakte Van Dijk namelijk al een concertversie van deze pilotenmusical, samen met Tilburgse theaterstudenten, en daar kwamen goede reacties op. Je zou overigens denken dat Koen en Ad van Dijk zich inmiddels wel voldoende hebben bewezen om een nieuwe kans te krijgen, maar een musical brengt blijkbaar zoveel risico’s met zich mee dat Stage Entertainment, dat de rechten van de musical bezit, graag eerst een proefversie van deze ‘uitgeklede’ musical wilde zien.

Blij met herkansing

Van Dijk: ‘Zo’n musical kost veel geld, want er staan 33 mensen op het toneel, terwijl er per voorstelling maar 150 mensen kunnen komen kijken, die 20 euro voor een kaartje betalen. Kortom, er moet een bak geld bij elke voorstelling, maar toch is het maar een fractie van wat het kost om een volledige productie te maken. Ze willen het dus eerst eens uitproberen, voordat ze er miljoenen in gaan steken.’ Of er al belangstelling bestaat om de musical te hernemen, kan Koen van Dijk nog niet zeggen. ‘Dat moeten we gewoon afwachten.’

Hij is in ieder geval blij met de herkansing. ‘Er zijn zoveel reacties die bevestigen dat we hiermee op het juiste spoor zitten. Van mensen die de productie in 1997 hebben gezien, hoor ik: wat een mooi verhaal, zat dat er altijd al in? En na de première vroegen verschillende mensen of het liedje “Happy End”, dat grote nummer halverwege de tweede acte, een nieuw nummer was dat ik speciaal geschreven zou hebben voor Casey Francisco, die de verbindingsofficier speelt. Nee dus, dat zat er ook in Carré al in, maar blijkbaar zat het niet op de juiste plek. En zo zijn er meer liedjes die nu beter passen. Ik doe nu zelf de regie en dat scheelt.’

Succesvol seizoen
Joe sluit een succesvol seizoen van het M Lab af, vertelt hij tot besluit. ‘Elk seizoen willen we zes nieuwe en twee bestaande scripts op de planken te brengen, zoals we ook nieuwe schrijvers, componisten en regisseurs  een kans willen geven. We hebben het seizoen geopend met Into the woods, waarvoor we vijf musical awardnominaties, en een waanzinnige pers, hebben gekregen.
En dat voor de kleinste musicalproducent van Nederland! Bovendien bestaat voor drie van de zes nieuwe voorstellingen interesse van producenten. En dat terwijl we met één producent al blij waren geweest.’

Joe, de hemel kan wachten wordt tot en met 30 juni gespeeld in het in Amsterdam-Noord gelegen M Lab, dat uitkijkt op het IJ.
Meer informatie is te vinden op www.m-lab.nl.