Artistiek geweld met persoonlijke invulling voor Les Misérables

een springplank te worden voor een nieuwe generatie musicaltalent.

Het verhaal van Les Misérables speelt zich af in Frankrijk tussen 1815 en 1832. Het volgt het leven van Jean Valjean, een veroordeelde dief die zijn parool breekt en het uiteindelijk schopt tot fabriekseigenaar en burgemeester, maar op de hielen wordt gezeten door wetsdienaar Javert. Valjean ontmoet de aan lager wal geraakte Fantine op haar sterfbed en belooft voor haar dochtertje Cosette te zorgen die op dat moment bij de oneerlijke en egoïstische Thénardiers woont. Jaren later in Parijs, wanneer Cosette volwassen is, ontmoet ze student Marius en de twee worden op slag verliefd. Dit tot verdriet van Eponine die in stilte smacht naar Marius. Intussen is Javert Valjean ook weer op het spoor en stijgt de spanning in de stad aan de vooravond van de revolutie.

Cast als dragende kracht

Les Misérables is een musical in de Van den Endetraditie. Decor, kostuums, verlichting: alles wordt uit de kast gehaald om een verpletterende show op de planken te zetten. Toch is al dit financiële en artistieke geweld geen garantie voor succes. Uiteindelijk is het de cast die Les Misérables draagt. René van Kooten zet een geweldige prestatie neer als Valjean. Zijn transformatie van jonge gevangene tot weldoener en vaderfiguur (die net een beetje te perfect is om geloofwaardig te zijn) is compleet overtuigend. Van Kooten is werkelijk geknipt voor deze vocaal zeer veeleisende rol. Lolbroek Carlo Boszhard zet een voortreffelijke, doch ietwat irritante, rol neer als Thénardier en laat onverwachts ook een donkere kant van zichzelf zien. De enige die ondanks haar talent niet helemaal goed gecast lijkt, is Nurlaila Karim als Fantine. Haar vertolking van het nummer ‘Mijn droom’ is mooi, maar ze straalt niet de kracht en vastberadenheid uit die je van een Fantine zou verwachten.

Nieuwe generatie talent

Zeer indrukwekkend zijn de drie jonge en relatief onbekende musicaltalenten. Jamai Loman (Marius) laat zien dat hij Idols, qua zang, ver achter zich heeft gelaten. Alleen zijn acteertalent heeft nog niet het niveau van een Van Kooten of Van den Driessche (Javert). Céline Purcell heeft inmiddels al wat musicals (Titanic en My Fair Lady) op haar cv staan, maar is bij het grote publiek nog niet zo bekend. Zij schittert als Eponine en vertolkt haar nummers, met name ‘Heel alleen’ en haar partij in ‘Mijn hart zingt het uit’, met veel gevoel. Ook Freek Bartels hoort thuis in dit rijtje van jong talent met zijn vertolking van studentenleider Enjolras. De rol wordt soms ondergewaardeerd omdat Enjolras als personage een beetje aan de oppervlakte blijft en geen ‘eigen’ liederen heeft. Toch maakt Bartels een verpletterende indruk met zijn doordringende zang en charismatische uitstraling. Zijn leiderschap en overtuiging komen duidelijk naar voren en laten je niet onberoerd in ‘Hoor je het zingen op de straat’ en het schitterende ‘Nog een dag’ dat mede dankzij hem het indrukwekkendste nummer van de hele voorstelling is. Ongetwijfeld is de naam Freek Bartels er een die we in de toekomst nog vaak zullen horen.

Aankleding

Op de muzikale omlijsting is natuurlijk niets aan te merken, afgezien van misschien het net iets te harde volume. Ook de aankleding in de letterlijke zin van het woord is excellent. De kostuums zijn prachtig en vooral talrijk, maar met name het decor en de belichting spreken erg tot de verbeelding. Veel mensen bekritiseren de enorme financiële machine die dit soort decors mogelijk maakt, maar deze dure en indrukwekkende decors zijn wel de reden dat de illusie net wat beter in stand kan worden gehouden. Toch hoeft Les Misérables het niet alleen van enorme decorstukken te hebben. Met een simpel muurtje en een lampje, waan je je direct midden in een ziekenhuis of kerk en deze simpele decors hebben zeker zoveel karakter.

Les Misérables blijft dus ten eerste een typische Van den Endeproductie. Kosten noch moeite zijn gespaard om zoveel mogelijk indruk te maken. Dit wil echter absoluut niet zeggen dat de musical daarmee onpersoonlijk wordt. De sterke cast en de mooie composities dragen de voorstelling en zorgen ervoor dat Les Misérables op sommige momenten diep weet te raken.

Les Misérables is nog voor onbepaalde tijd te zien in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Klik hier (link naar http://www.musicals.nl/) voor meer informatie.