Iedereen gelooft weer – even – in de fantasie

In de wereld van Moniek Merkx werd Koning Lear een wat louche snackbareigenaar die grommend z’n zaak aan de kinderen nalaat. In haar Peter Pan was hier (6+) gebruikt ze als basis de bekende verhalen van Barrie en maakt ze van Peter Pan een cynisch, vervelend maar ook erg grappig mannetje, Kapitein Haak de dictatoriale eigenaar van een saai bedrijf met saaie mensen waar geld verdienen op de eerste plaats staat en Wendy zijn hyperverantwoordelijke serieuze secretaresse.

Althans: in het begin. Want het zal niemand verbazen dat Peter Pan verschijnt en heel het volk meesleept naar zijn Never-nooit-niet-land. Hij probeert ze te overtuigen samen met hem allerlei spannende avonturen te beleven. Dat kostte altijd al veel moeite, maar vandaag de dag, met al die drukke agenda’s en grote verantwoordelijkheden, is het nog een beetje moeilijker volwassenen te laten geloven in de fantasie. Zelfs de verloren jongens zijn groot geworden en vertrokken uit Never-nooit-niet-land. Niet gek dat Peter Pan, die koste wat kost vasthoudt aan zijn kindzijn, een strontvervelend mannetje is geworden.

De vloer en de muren van De Krakeling zijn door ontwerpster Sanne Danz helemaal verstopt in lichtblauwe lucht en witte wolkjes. In deze zachte, aaibare omgeving met als standaardattribuut een enorme plank aan kabels krijgt de fantasie alle ruimte om volledig tot leven te komen. Moniek Merkx’ heeft er overigens voor gekozen het theater – de werkelijkheid – verder bepaald niet te verstoppen, want we zien alle touwtjes waaraan stunts worden uitgevoerd en het grootste deel van de voorstelling staan de muzikanten/componisten Joop van Brakel en Peter Sijbenga achter op de vloer hun werk zichtbaar uit te voeren. Die transparantie komt de levendigheid en vooral de lol van Peter Pan was hier zeer ten goede.

Het spel is ouderwets dik en hier en daar behoorlijk slapstick, wat erg lekker is voor de lachspieren. MAX.-toppers als Suzan Boogaerdt en Jef Van Gestel laten opnieuw zien waarom ze goed zijn in kindertoneel; Martijn Fischer maakt van Haak een heerlijke Jordanese volkszanger, goed voor een ‘inhaker’ op z’n tijd en zoals het hoort nog altijd braaf naar z’n moeder luisterend. De verrassing van de voorstelling is Roosmarijn Luyten, die met haar betoverende verschijning als de leuke, lastige Tinkelbel alle harten verovert. Ze acteert, tuimelt én zingt de sterren van de hemel, en laat de hele zaal verschrikkelijk schrikken als ze stikt in een door Haak vergiftigd koekje dat ze opeet om Peter Pan te redden. Natuurlijk loopt het goed af, want zolang iedereen in elfen gelooft, blijven elfen leven. En door het prachtige werk van Moniek Merkx en haar team gelooft iedereen die deze voorstelling ziet in elfen – al is het misschien maar voor even.

De jubileumvoorstelling ter gelegenheid van dertig jaar De Krakeling is tot eind april 2008 te zien in het Amsterdamse jeugdtheater bij uitstek. In oktober 2008 gaat Peter Pan was hier op reis door het land, met een paar uitstapjes naar België.