Familiegeneeskunde

Lichaam van mijn zusje  is het debuut van Ibi Kaslik (1975). Aan niets is echter te merken dat dit een debuutroman is. Kaslik vertelt met een innemende kracht en geeft Giselle en haar familie op weergaloze wijze een gezicht. Giselle is niet de enige met spoken in haar hoofd, want na het lezen van Lichaam van mijn zusje gaat zijzelf in het hoofd van de lezer zitten.

Familietherapie

Kaslik opent in Lichaam van mijn zusje de wereld van een familie die duidelijk in therapie moet. Die wereld valt met de deur in huis, door te beginnen op het moment dat Giselle’s ziekte een kritiek punt bereikt. Ze moet opgenomen worden in het ziekenhuis. Vanaf dat punt gaat Kaslik soepel over naar de belevenissen van Giselle’s zusje Holly, en hoe zij met de ziekte van Giselle omgaat. Wanhopig probeert ze tot haar door te dringen, haar zover te krijgen dat ze zegt waarom ze niet eet en wat er mis met haar is. Maar Giselle kan dat niet vertellen, tot hun moeder haar de waarheid vertelt over hun vader Thomas.

Waarom hield Thomas minder van Giselle dan van Holly? Wat is er voorafgegaan aan de geboorte van Giselle en Holly? De antwoorden op die vragen blijken maar moeilijk te vinden, aangezien Giselle’s moeder niets anders vertelt dan de verhalen die Giselle al van kinds af aan hoort. Holly interesseert het allemaal niet zo: voor haar zou alles binnen het gezin allang in orde zijn als Giselle maar beter werd. Maar het beter worden van Giselle gaat gepaard met vernederingen binnen de liefde, verraad van zowel haar moeders als haar vaders kant en het lezen van woorden die niet voor haar bedoeld zijn.

Identificeren

Kaslik is in meerdere dingen sterk, maar wat het meeste aanspreekt is de manier waarop ze met de situatie van Giselle omgaat. Ze geeft op sterke wijze een meisje weer dat de druk van haar studie en het verlangen naar de liefde van haar vader, die ze nooit meer kan krijgen, niet aankan. Als lezer identificeer je jezelf daardoor makkelijk met Giselle, waardoor het verhaal bijzonder geloofwaardig aandoet. Nergens geeft Kaslik een totaal onzinnige reden voor Giselle’s ziekte. Integendeel: ze bouwt gestaag en op goede wijze het mentale welzijn van een gebroken meisje op, en geeft de lezer zelf de kans te ontdekken wat er aan de hand is met Giselle. Daarnaast maakt ze goed gebruik van een ander element van identificatie: Kaslik laat Giselle ook met zichzelf identificeren, waardoor een diepgaander beeld van haar ontstaat dan alleen het verloop van haar ziekte.

Kaslik vertelt Lichaam van mijn zusje vanuit het oogpunt van Giselle en Holly. Deze aanpak werkt goed omdat je op deze manier niet alleen een beeld krijgt van Giselle, maar ook van Holly. Het boek is daardoor niet alleen gefixeerd op de hoofdpersoon. Kaslik biedt zo een bredere kijk op de familie die centraal staat in Lichaam van mijn zusje. Met haar boek heeft ze een tragisch verhaal op een toegankelijke manier aan de lezer vertelt, en laat ze zelfs nog wat ruimte voor humor. Ze laat je kennis maken met een fictieve familie die soms echter lijkt dan ze is, vanwege alle elementen die op menselijke wijze de revue passeren: verdriet, verraad, leugens en verlatenheid.