Film / Films

Franse bordeelhoudster met een temperament

recensie: Madame Claude - Sylvie Verheyde

Onder de naam Madame Claude runde Fernande Grudet in de jaren ‘60 en ‘70 een netwerk van escortdames voor rijke klanten. Tot haar klanten behoorden politici en topondernemers, en naar eigen zeggen ook figuren als John F. Kennedy en de Shah van Iran. Een carrière voor een veelbelovende biografische film, maar de Netflix-adaptatie Madame Claude laat veel te wensen over.

Aan het escort- en prostitutie-aspect van de film mist er niks. Bijna twee uur lang zijn naakte lichamen en seksscènes in beeld. Maar echt boeiend zijn de scènes vol seks en geweld niet. Er is zo veel meer te vertellen over het leven van de echte Madame Claude (gespeeld door Karole Rocher), maar het is onduidelijk welke kant regisseur Sylvie Verheyde op wil. De film springt van de hak op de tak: vage voice-overs van Madame Claude die betrokkenheid willen oproepen (maar dit niet echt doet) en sterke emoties die elkaar afwisselen op momenten die onlogisch lijken.

Rise and fall van een imperium

De Netflix-film toont de hoogtijdagen en de neerval van het establishment dat Madame Claude door de jaren heen heeft opgebouwd. Allerlei verhaallijnen lopen door elkaar, met elk evenveel potentie als de ander die de bovenhand kunnen nemen. Maar geen enkele optie neemt het voortouw. Zo zijn er de banden met criminelen, wet-ontduikingen en persoonlijke intriges waarbij een nieuw gezicht wel heel dicht bij de plaats van Madame Claude komt. Al deze verhaallijnen lopen op een onhandige en onduidelijke manier door elkaar heen. Als de film net iets anders gestructureerd was, had het beter kunnen werken.

Temperament

De grootste plek in het verhaal is weggelegd voor het eerdergenoemde nieuwe gezicht: protégée Sidonie (gespeeld door Garance Marillier). Een bloedmooie en welopgevoede nieuwe werknemer van Madame Claude. Sidonie heeft de neiging zich veel te bemoeien met de zaken van Madame Claude, en op deze manier komt ze erg dicht bij de temperamentvolle bordeelhoudster te staan. Gelukkig is de relatie tussen Claude en Sidonie een boeiende ontwikkeling, maar ontplooiing van de personages blijft uit en houdt niet op met oppervlakkig aan te voelen.

Connectie met personages

Het duurt even voordat het verleden en de beweegredenen van Madame Claude duidelijk worden. Tegen de tijd dat het zover is, is de film eigenlijk al afgelopen. Aan de ene is dit niet erg, want aan het eind begrijp je het wel, maar de perceptie van de personages wisselt zo sterk dat het uiteindelijk zijn doel niet dient. Er was genoeg mogelijkheid om deze banden al veel eerder op te bouwen, of in ieder geval vast te houden.

Gemiste kans

Madame Claude was een mysterieus figuur. In haar hoogtijdagen wisten weinig mensen wie ze was en of ze überhaupt wel bestond. Desalniettemin werd ze gevreesd door de connecties die ze had met de onderwereld. Het mysterie rondom Madame Claude wordt in de film niet weggestopt, maar op een geforceerde manier krijgt het een kleine rol. Toch laat Netflix met Madame Claude wel zien dat ze kunnen scoren met Netflix-originals. De film zou zo in een filmhuis vertoont kunnen worden. Hoe indrukwekkend het leven van Fernande Grudet eigenlijk was, wordt pas duidelijk als het eigenlijk al te laat is. Ondanks dat de film vermakelijk is, roept het na afloop vooral de vraag op waarom er zo weinig gebruik is gemaakt van de potentie die het verhaal had.