The Helio Sequence varieert verrassend
Op Keep Your Eyes Ahead laten de heren van The Helio Sequence – Brandon Summers en Benjamin Weikel (voorheen Modest Mouse) – door het gebruik van subtiele combinaties van muzikale stijlen hun nummers naadloos in elkaar over lopen. Het resultaat is een album met verrassende wendingen, waarop niet zo makkelijk een muzikaal stickertje te plakken valt. Of het nu een folksong is, een nummer met elektronische wave invloeden of zelfs een liedje met een gospelrandje, The Helio Sequence brengt de nummers met overtuiging.
Summers en Weikel beginnen in 1999 in een voorstad van Oregon met hun eigen bandje. Al snel volgt er een EP, die in eigen beheer uitkomt. Na twee albums uit te hebben gebracht op het regionale Cavity Search label tekent de band bij Sub Pop. Hier verschijnt in 2004 Love and Danger, waarna de band onder andere samen met Blonde Redhead en Kings of Leon langs de Amerikaanse en Europese podia reist. Na een maandenlange tour lijkt het einde van The Helio Sequence bijna in zicht: de stembanden van Brandon Summers zo zodanig beschadigd dat het nog maar de vraag is of hij ooit weer zal kunnen zingen. Na een lange periode van rust en stemoefeningen gaan de heren gelukkig samen weer aan de slag en in 2008 ziet hun vierde album het levenslicht.
Liefde en folk
Wie denkt dat het openingsnummer Lately representatief is voor de rest van het album komt bedrogen uit, zij het op een positieve manier. De variatie die de band op dit album laat horen is zo groot dat geen van de nummers op elkaar lijken, en de verschillende invalshoeken zorgen voor een prettige luisterervaring. Het mid-tempo ritme van Lately en de manier waarop Summer zijn liefdesverdriet bezingt maken het nummer bijna tot een klaagzang. “I’m living alone, living alone, I don’t need you anymore“, klinkt het trage refrein. De tekst is simpel en doeltreffend en het muzikale spel van Summers en Weikel is ingetogen en intens. En daardoor vooral ook ontroerend.
~
Up-tempo variatie
Hoewel de langzame folknummers mooie en ontroerende liedjes zijn, is het maar goed dat niet het hele album hier vol mee staat. The Helio Sequence heeft de afwisseling zoals ze die nu toepassen nodig, omdat een album met alleen folk snel saai zou kunnen worden. Zeker niet saai is de titelsong Keep Your Eyes Ahead. Het ritme en de zware baslijn doen in de verte aan Interpol denken, en de zang lijkt op dit nummer ruiger te zijn dan bij de andere nummers. De meest onverwachte wending komt toch wel met het slotnummer No Regrets. Klappende handen, een mondharmonica en vage rauw stem zorgen voor een bijna gospelachtige invalshoek die ondersteund wordt door het harmonieuze refrein.
Spanning
Keep Your Eyes Ahead is geen toegankelijk album, de liedjes zijn niet poppy en catchy genoeg om na éénmaal luisteren al te beklijven. En soms zijn de teksten van de heren wat voorspelbaar. Maar de muzikale verrassingen, de onverwachte wendingen en de betoverende zachte stem van Brandon Summers maken dat dit album het luisteren meer dan waard is. Geef het een kans en sta open voor de subtiliteit van de muziek van The Helio Sequence. Immers, verandering van muzikale spijs doet luisteren.
