De muzikale regenboog van Groningen

Wie wil er nou niet een cd die eruit ziet als een echt stukje vinyl in zijn handen gedrukt krijgen? Het overkwam de tweeduizend Europese muziekbobo’s die de goody-bag van Noorderslag 2008 mochten ontvangen. Zij kregen het verzamelalbum dat Groverpop samenstelde om naar eigen zeggen een dwarsdoorsnede van de muziekscene in Groningen te kunnen laten horen. De Slag Van Groverpop Tweeduizendacht is alweer de vijfde editie van dit jaarlijkse initiatief en bevat negentien nummers van evenzoveel Groningse bands.

Noir

Wel, laten we Groverpop op hun blauwe ogen geloven en aannemen dat dit schijfje ons een dwarsdoorsnede van de huidige staat van de Groninger pop- en rockscene doet horen. Dan mogen we vaststellen dat het daarmee behoorlijk goed gaat. Twee van de bands mochten dit jaar zelfs op Noorderslag spelen, namelijk indie-pop-rock band LPG en singer/songwriter Klaske Oenema. Daarnaast stonden drie van hen op Eurosonic, omdat ze alledrie in 2007 een wedstrijd hadden gewonnen. De hiphoppers van De Kraan kregen de Before The Fame Awards, emo-metalband Noir bemachtigde de Groninger Popprijs en Bram Dehont won de Singer/Songwriter Contest. Van de negentien mochten er ook nog tien op Eurosonic spin-off Grunnsonic spelen.

Een divers spectrum

Om al deze artiesten een voor een over het voetlicht te brengen, is ervoor gekozen de bands in een aantal genres in te delen, overigens niet expliciet. Deze staan als clusters op de cd. Dus niet alles door elkaar heen, maar elk muziekgenre netjes na elkaar. Hierdoor neemt het album de luisteraar als het ware aan de hand in een luisterwandeling langs verschillende soorten popmuziek en worden vervreemdende overgangen en stijlbreuken voorkomen. Als een echte muzikale regenboog.

LPG

De verzamelaar begint met het al eerder genoemde LPG. Hierna volgt een aantal alternatieve pop-rocknummers, waaronder de lo-fi meezinger Take A Swig van De Straaljagers. De Kraan luidt het hiphop uitstapje in met Clubvoer, waarin de invloeden van Dr. Dre kundig zijn gecombineerd met Nederlandstalige rap. Via de blues-jazz-pop van Thomas Azier belanden we in een vijftal wat zwaardere en hardere funk-rock-punk-metal acts. Zo laat Sir Scotsman Of Spain met Return Of The Sir horen dat Urban Dance Squad nog steeds invloedrijk is. Black metal groep Gheestenland schreeuwt vervolgens vier oorverdovende minuten over een vlammenwerper in het gelijknamige nummer. Noir speelt met het volume in haar afwisselend luide en rustige metal-rock en zorgt daarmee voor de perfecte overgang naar een aantal alternatieve popbands. Zoals Music For The Defect met het oprechte en teneergeslagen folk-pop nummer Emergency Call. Maar Groningen kent ook een aantal eenlingen, zo blijkt uit de laatste twee nummers. Wie op zoek is naar de vrouwelijke Spinvis of Meindert Talma heeft die met Flux en haar nummer Chocola gevonden. Afsluiter Klaske Oenema bezingt vervolgens in alle rust en sereniteit iets waarvan ik vermoed dat het gaat om het slikken van pillen. En daarmee zijn we klaar en direct weer terug bij het begin. Het laatste nummer sluit qua muziekstijl namelijk prima aan op het eerste nummer. Het geluidsspectrum van de muzikale regenboog is compleet.

Uitstekers boven het maaiveld

The Dirty Shambles

Opvallend naast deze diversiteit is de algehele kwaliteit. Op De Slag Van Groverpop Tweeduizendacht staat geen enkel bandje of nummer dat eigenlijk niet goed genoeg is of beter weggelaten had kunnen worden. Wel is er een aantal uitschieters. De jonge jongens van The Dirty Shambles bijvoorbeeld, die met The What Of Life verfrissend en vrolijk laten horen precies te begrijpen hoe de muzikanten van The Libertines het klaarspelen. Of wellicht kan ik beter de afsplitsingen van deze band, Dirty Pretty Things en Babyshambles, noemen? Eveneens door Britten beïnvloed, maar dan meer door groepen als The Kooks, Snow Patrol en Belle and Sebastian, is Duroc. Het weemoedige, maar energieke September blijft na beluistering terecht nog een lange tijd in je hoofd haken. Mijn persoonlijke hoogtepunt van het album is echter Sukkeltje van de hiphoppers De Huilende Rappers. Het nummer is duister en grappig tegelijk en is de perfecte mix van gangsteruitstraling, de juiste beat en puur taalkunstenaarschap.

De Huilende Rappers

“Groningen kan trots zijn!” Dat roept Groverpop over deze lustrumeditie. En dat is zeker waar. De kwaliteit op het schijfje kan wedijveren met iedere willekeurige showcase cd van internationale artiesten. Voor hen die niet tot de platenbonzen behoren loont het daarom ook de moeite de verzamelaar alsnog te bemachtigen. Het album is in een oplage van drieduizend geperst, waarvan er nog duizend voor de losse verkoop beschikbaar zijn. Wat betreft de programmeurs en andere invloedrijke personen in de muziekwereld: het zou onaannemelijk én ongeloofwaardig zijn wanneer we niet een aantal van deze acts terug zullen zien op de festivals deze zomer.