Eerste indie-releases 2021

Ga er maar even rustig voor zitten, want het zijn allen pareltjes en ondanks dat er geen debuutalbum bij zit, zullen ze voor velen toch helemaal nieuw zijn. Een enkel album steekt met kop en schouders boven het maaiveld uit. Wat vooral bovenaan staat, is de hoge kwaliteit van deze eerste releases van het jaar.

Still Corners

Het album van Still Corners draait al weken rondjes in de cd-speler bij 8WEEKLY. Het bandje is niet helemaal nieuw, maar voor onze redactie is het een eerste kennismaking. En waar moeten we muzikaal dan allemaal aan denken? Een kolkende mix van Dire Straits, The Doors, Yazoo en wat hoor ik nog meer in dit album, dat ondanks haar invloeden klinkt als iets totaal eigens? Onwillekeurig is bij de wat off-toneklanken in sommige nummers een herinnering aan Twin Peaks niet ver weg.

Still Corners slaagt erin om naast het oproepen van veel referenties uit het muzikale herinneringsbrein vooral iets volstrekt nieuws te maken. Een album dat na ontvangst vlak voor kerstmis 2020 bijna niet uit de cd-speler te houden is. Steeds weer wil je The Last Exit opnieuw horen.

Clap Your Hands Say Yeah

Het bandje Clap Your Hands Say Yeah heeft met het album New Fragility opnieuw de aandacht van de verzamelde muziekpers weten te trekken. Na het debuut uit 2005 zijn ze een beetje van de radar verdwenen bij uw recensent. Toch is dit nieuwe album al het zesde album in successie. Het vorige werkstuk dateert uit 2017 en droeg de titel The Tourist. De gerenommeerde site Allmusic.com laat de hoge kwaliteit van alle albums in de waarderingen zien, waarbij het album uit 2014, Only Run, er net bovenuit lijkt te steken. Reden genoeg om deze later ook nog eens te checken.

Maar wie onbevangen naar dit nieuwste album luistert, kan zeker niet om de alom vertegenwoordigde kwaliteit van de liedjes en de uitvoering heen. De leadzanger Alec Ounsworth heeft een klaaglijke stem, die soms zeurderig en licht naast de toon klinkt. . ‘Mirror Song’ voelt eerst lange tijd als een pianoliedje, dat uitsluitend gedragen wordt door pianoklanken, voordat eerst een akoestische gitaar en niet veel later een heel orkest wordt toegevoegd, om vervolgens weer terug te keren naar de pianobegeleiding. Als we het cd-hoesje mogen geloven zal dat liedje het eerst liedje zijn van de b-kant van de vinyluitvoering. Het ‘CYHSY, 2005’ dat volgt zit vol dissonante strijkers, wat een licht unheimisch gevoel geeft.

Kiwi Jr.

Het album Cooler Returns is het tweede album van het gitaarbandje Kiwi Jr., dat al bij de openingsklanken van het album met het nummer ‘Tyler’ meteen doet denken aan Oasis. Een slechtere vergelijking had natuurlijk gekund. Het Canadese bandje opereert momenteel vanuit Toronto, maar is opgericht in Charlottetown, Prince Edward Islands. Het kwartet werd in 2015 opgericht.

De dertien liedjes van het album klinken allen even fris en passen goed in de britpoptraditie. Het uptempogehalte van de composities is groot. De liedjes zijn vaak lekker puntig en hebben een fraaie kop en staart. Luister in dat kader bijvoorbeeld naar ‘Domino’, waar een heerlijk slot aan zit waardoor het liedje echt helemaal af is.

Wie op zoek is naar een opvolger van Oasis uit vervlogen tijden kan zich prima muzikaal laven aan dit album van Kiwi Jr., maar dan zonder het gevoel in het verleden terechtgekomen te zijn. Het traditioneel opgebouwde bandje met zang, gitaar, bas en drums weet met haar liedjes het hart sneller te laten kloppen en de zon te laten schijnen. Ook horen we wat piano- en orgelklanken voorbijkomen, waardoor er meer dan voldoende afwisseling in de instrumentatie te horen is. Kiwi Jr. is gewoon een lekker bandje met een fijn, zonnig album onder de titel Cooler Returns.