Meesterlijke gitarist doet weer van zich horen

Jimmy Rosenberg speelde op negenjarige leeftijd al briljant in de stijl en traditie van de legendarische Django Reinhardt met zijn Hot Club de France, de belangrijkste vertegenwoordiger van gipsyjazz in de eerste helft van de twintigste eeuw. Gedurende de jaren negentig en ook nog daarna was Rosenberg een graag geziene gastspeler bij onder andere Hot Club de Norvège en Hot Club de Suede en speelde hij samen met Biréli Lagrène en Angelo Debarre, met wie hij ook opnames maakte. Door grote druk en de omstandigheden waaronder hij opgroeide raakte hij helaas in de verkreukeling. Zijn kunst dreigde verloren te gaan, maar de menselijke geest kent een grote veerkacht en ook Rosenberg krabbelt uit het dal. In maart 2007 maakt hij zijn comeback op het podium van Paradiso, geregistreerd op de dvd Jimmy Rosenberg is Back. Het concert vindt plaats na de premièrevertoning van de bekroonde documentaire Jimmy Rosenberg, de Vader, de Zoon & het Talent, waarvan materiaal als bonus bij de dvd is gevoegd.

Opgetrommeld

“Mag ik een warm welkom, ik hoop dat ie er is”. Zo introduceert Jeroen Berkvens, regisseur van Jimmy Rosenberg, de Vader, de Zoon & het Talent, de gitarist. Het publiek is opgetogen en opgelucht als de verloren zoon wel degelijk verschijnt en hij het publiek breed lachend begroet. De begeleiders zijn op het laatste moment opgetrommeld en behalve broer Nomy, kent Rosenberg ze net. Toch stelt hij ze voor als zijn vrienden, sympathiek. Even is er hilariteit als hij de achternaam van de bassist niet kan noemen. We zien op slaggitaar Nomy Rosenberg, aan de staande bas Arnoud van den Berg en als percussionist Maarten van Neerven. Tijdens het optreden is er af en toe even overleg, maar de enkele uren repetitietijd hebben hun vruchten afgeworpen.

Vervoering

De cameraman zoomt veelvuldig in op de handen van Rosenberg, uiteraard, want daar gebeurt het. Datgene waar menig gitarist van likkebaardt. Toch jammer dat de zaal en het publiek geheel buiten beeld blijven. De repertoirekeuze is niet bepaald avontuurlijk met voornamelijk standards, hoewel dat in dit genre wel gebruikelijk is. Kunst is juist om de nummers op geheel eigen wijze te interpreteren en dat doet Rosenberg op een speelse manier. Achteloos brengt hij eventjes met één beweging een snaar in de juiste stemming. Als afsluiter is er het solonummer Improvisation No.1 van de hand van Django Reinhardt, een stuk dat adembenemende virtuositeit vereist. Het publiek is dan al lang in vervoering geraakt.

Ten slotte, het geluid van de dvd is prima, maar de beeldkwaliteit is te contrastrijk. Een stel extra lampen had wonderen kunnen doen. De dvd-hoes ziet er verzorgd uit. De hoes laat een rijke fotocollage zien, die levendigheid uitstraalt en een opgewekte sfeer. Het bijgeleverde boekje biedt aanvullende foto’s en informatie over de totstandkoming van het concert. Jimmy Rosenberg is back, inderdaad, een verdomd goeie gitarist.