Zomerse decemberplaat

Half december. De kou, de kaarsjes, de oude mannen met witte baarden en de knusse gezelligheid. Een pakje op mijn deurmat. Wat een contrast: zon, zee, strand en palmbomen. Een ietwat verrassend debuut in de decembermaand van The Elephants uit het ‘altijd zonnige’ Denemarken.

Op het eerste gehoor denk je te maken te hebben met een britpop bandje. Veel ingrediënten hiervoor zijn immers aanwezig: schorre stem, catchy gitaar, korte lengte van de nummers en natuurlijk de ’the’ bandnaam. Niets is echter minder waar. Beter beluisteren leert ons dat deze rockers uit Kopenhagen veel meer in hun mars hebben en op de valreep nog een puik album aan een mager muziekjaar 2007 weten toe te voegen.

Muzikale herkenningstocht

Het titelloze debuut van The Elephants is een lekker album waarbij je in de donkere dagen van het jaar rustig kan wegdromen naar de palmen op de Canarische Eilanden. Vooral nummers als Ann, Shivers en 5 minutes willen meewerken. De muziek is een heerlijke combinatie van instrumenten. We horen er nogal wat voorbijkomen naast de gebruikelijke gitaar, bas en drums: viool, ukelele, banjo, tamboerijn en mondharmonica. De instrumenten worden zo gebruikt dat het geen kakofonie wordt, maar een kloppend geheel.

Bij het beluisteren van The Elephants rinkelen er constant bellen in je hoofd. De invloeden van Neil Young, Belle and Sebastian, The Beach Boys en ouderwetse surfmuziek zijn onmiskenbaar. Ook een Britpop-achtig geluid à la Oasis passeert de revue in Caroline Knows. Maar een vergelijking met de The Thrills vind ik het meest passend: de ‘oews’ en de ‘ahs’ vloeien rijkelijk, de korte gitaaraanslag en het stemgeluid van zanger Bjarke wijzen allemaal in de richting van de band uit Ierland.

Samenzang

Krachtige punten van de band zijn zeker het instrumentarium, af en toe gaat het geluid zelfs richting ‘bigband’ en dat gaat de band goed af. Maar ook de samenzang is noemenswaardig. De zang van Bjarke wordt zo nu en dan verdienstelijk aangevuld door zangeres Martine, wat het geheel afwisselender maakt. Een minder punt is dat over de gehele breedte de cd niet consistent is qua niveau. De eerste helft van de cd luistert gemakkelijk weg, maar naar het einde toe hebben de slomere en rommeligere nummers de overhand en zelfs de samenzang pakt hier niet altijd even goed uit. Jammer en onnodig. Maar laten we vooral positief eindigen, de catchy popnummers zijn het sterkst vertegenwoordigd en we hebben hier toch zeker te maken met een zeer aardig debuut.