Geslaagde jeugddetective
Het Canadese kinderboek De Sandwichdief (8+) uit 2013, bekroond met de Governor’s General Award voor best geïllustreerde boek, is nu in Nederlandse vertaling beschikbaar. Wanneer Martijns lunch gestolen wordt, begint hij als een ware detective aan een onderzoek. Wat volgt is een uiterst vermakelijke whodunit.
Het zijn soms de kleine problemen die je leven overhoopgooien, zeker als je een kind bent en je moeder de lekkerste broodjes van de school maakt. Martijn verheugt zich zoals iedere dag op de lunchpauze. Maar vandaag ziet hij tot zijn schrik dat zijn lunchbox leeg is. Als zijn broodje de volgende dag weer ontbreekt, weet hij het zeker: er is een sandwichdief actief!
Het boek bevat alle ingrediënten voor een smakelijke whodunit. Martijn stelt gelijk een lijst met verdachten op en bouwt een alarm in zijn lunchtrommel, zodat hij de dief op heterdaad kan betrappen. Eerst begint hij met de meest voor de hand liggende verdachten. Vreetzak Vincent heeft altijd honger, Sneue Suzan heeft thuis een lege koelkast en de directeur heeft een verdachte gele vlek op zijn overhemd. Zou een van hen het gedaan hebben? Gelukkig ligt de uitkomst niet direct voor de hand. Als lezer kun je dus lekker meespeuren.
Expressieve tekeningen
In De Sandwichdief zijn de illustraties en de tekst niet los van elkaar te zien, het is bijna een graphic novel. Illustrator Patrick Doyon geeft met simpele, maar expressieve tekeningen vorm aan het verhaal. Het geheel is een mix van tekstwolkjes, simpele doodles en uitgebreide illustraties. Alsof je een dagboek leest van een kinderspeurneus.
Schrijver André Marois neemt Martijns probleem uiterst serieus. De ernst waarmee het personage met de zaak aan de slag gaat, is zeer vermakelijk. Zelfs de ouders en leraren helpen hem mee, precies waar je als kind natuurlijk op hoopt. In de echte wereld zou de juf waarschijnlijk zeggen dat het kind zijn broodje gewoon vergeten is. Maar in De Sandwichdief helpen Martijns ouders fanatiek mee om de dief te ontmaskeren.
Door de ogen van Martijn
De makers zijn erin geslaagd om in het hoofd van een kind te kruipen en het verhaal vanuit zijn beleving te vertellen. Hierbij laten ze de volwassen moraal volledig los. Martijn noemt het ene kind een vreetzak, een ander noemt hij sneu omdat haar moeder werkloos is. De directeur ziet er overduidelijk verwaarloosd uit, maar Martijn vraagt zich niet af waardoor dat komt. Hij zit in zijn eigen wereld en is volledig geobsedeerd door zijn eigen probleem. Veel eerlijker zal een kinderboek niet worden.
