Een wonderbare kleurenexplosie

Het eerste nummer ‘Low on Love’ past met z’n lichte Eurosonggehalte misschien nog het minst in het rijtje. Als luisteraar twijfel je of het net overgeproduceerd is of gewoon een popsong van de hoogste plank. In ieder geval heeft de producer van Snarky Puppy, Nic Hard, zich hier duidelijk uitgeleefd met nostalgische, exotische synths en sounds.

Voor ieder wat wils
Terwijl ‘Between Me & You’, ‘Feels Like This’ of ‘Never Mine’ aangenaam prikkelen als een zachte regen, worden je dansbenen wakkergeschud door de funky beats van de groovy soul in ‘Good Stuff’. Maar ook ‘I wish’ en ‘Slow burn’ zijn duidelijk een vette knipoog naar old school funkhelden Michael Jackson en de enige echte Prince. ‘I will avenge you’ en ‘Response to Criticism’ zitten dan weer vol rockharmonieën.

Becca Stevens serveert voor ieder wat wils, maar toegegeven, het is een rijke maaltijd op je bord om te verteren. De songs laten zeker een indruk na, maar blijven daarom niet in je oren plakken. Dus misschien is ze dan toch niet voor iedereen? Haar teksten komen toch dicht bij onze dagdagelijkse leefwereld. Ze zingt niet alleen over de liefde, maar ook over omgaan met conflicten en kritiek, grote stappen in je leven, en actuele maatschappelijke thema’s. Zelfs bij ‘Charlemagne’ klopt ze met haar gevoelens en zorgen aan, als was hij een tijdgenoot: ‘I need to think this over, Charlemagne, how could you call this love?’.

Becca b(l)oeit ten volle
Een liveconcert meepikken zal voorlopig nog moeilijk worden in coronatijden, maar als je luistert naar ‘You didn’t know’ kan je je best op een heus festivalplein wanen dankzij de opzwepende drumpartij, wijdse akoestiek en toegewijde samenzang. WONDERBLOOM komt uiteindelijk helemaal tot bloei bij ‘Halfway’, ergens – ondanks wat de titel doet denken – net voor het einde van het album. Je wordt meteen meegezogen door het idyllische gitaarspel, de pompende soundscapes en kronkelende zanglijnen. Dankzij dit indrukwekkend staaltje songwriting voelt de zoektocht die ze beschrijft naar de balans tussen vrijheid en versmachtende liefde wel heel erg levendig.

De (enige) videoclip bij ‘True Minds’ – op de tekst van Shakespeares Sonnet 116, je moet het maar durven – toont ons overigens hoe Becca de lockdown doorgebracht heeft. Het was een tijd voor zelfreflectie, zo lijkt het wel. We zien experimentele videofragmenten van haarzelf en haar dichte omgeving. Ongepolijste selfies, een vreedzame protestmars in de straat, of een omhelzing met bevriend multi-instrumentalist Jacob Collier, kortom, van alles in de wereld dat haar dierbaar is. Ze besluit het album dan ook hoopvol in koor: ‘We’ve got nothing without each other. We’ve got nothing without love.’