In een klap een complete collectie

Superlatieven schieten tekort voor de box die platenmaatschappij Universal Music onlangs uitbracht. Tweehonderdvijftig hits op tien cd’s, honderd hits en heel veel tv- en nieuwsfragmenten op vijf dvd’s en dan nog een boek als naslagwerkje. Het kan niet op. Het nadeel van het Testament van de sixties is dat het voor een kleine honderd euro een fikse investering is. Het voordeel dat je nu in een klap klaar bent met je sixties-collectie.

Ook al ben je van na de jaren zestig – zoals ik -, toch ben je je er op de een of de andere manier continu van bewust dat die jaren cruciaal waren op veel gebieden. Sommige oudere ‘hippie-achtigen’ kunnen zelfs nogal meewarig doen over het feit dat jij ‘er niet bij was’. Blijkbaar gebeurde het tóen allemaal en werd het leven daarna alleen maar weer saaier en gewoner. Tja… De eerste maanlanding, Woodstock, de Beatles en de Stones, de moord op John F. Kennedy en Martin Luther King. Het zijn de niet de minste historische feiten en ze staan – in zwart-wit, dat wel – op je netvlies. Ook in het Testament van de sixties komen ze terug, net als de bezetting van het Maagdenhuis en de demonstratie tegen de Vietnam-oorlog.

Klungelige optredens

~

Maar het leukste aan de dvd’s in de box zijn toch de videoclips en registraties van optredens. Het was het begin van het beeldtijdperk; voor iedereen waren camera’s nog onwennig en dat merk je aan alles, bijvoorbeeld aan de klungelige optredens, de zwabberige regie en de letterlijke interpretaties van de teksten die worden gezongen. Willeke Alberti die in Spiegelbeeld drie minuten lang naar haar spiegelbeeld in een bakje water staart en Unit 4+2 die Concrete and Clay zingen in een bouwput. Nog leuker zijn de aandoenlijke choreografietjes in veel clips, die vaak hilarisch zijn om te zien. Grappig is dat de nummers vaak overbekend zijn, maar dat je nu voor het eerst de bijbehorende beelden ziet. Toppers in deze categorie zijn Neil Sedaka met Calendar Girl, Millie met My Boy Lollipop en The Wallace Collection met Daydream.

Naast de muziekclips bestaat de rest van de dvd’s uit korte nieuwsflitsen en fragmentjes uit de populairste televisieprogramma’s uit de ‘roaring sixties’. Swiebertje, Peyton Place en Stiefbeen en Zoon en al die andere helden komen er echter wel enigszins bekaaid van af. De stukjes zijn zo kort dat als je even knippert met je ogen de volgende clip alweer is begonnen. Het gevoel dat je na een lik, je net gekregen ijsje moet inleveren. Want boeiend is het allemaal zeker. Oppervlakkig ook. Een hoog Ivo Niehe-gehalte. De voice-over op de dvd’s is overigens Marcel de Groot, de zoon van Boudewijn, die met Testament waarschijnlijk alleen vanwege de titel is vertegenwoordigd, aangezien het geen hit was.

La Danse de Zorba

~

De rits van tien cd’s begint met Cliff Richard en eindigt met B.J. Thomas. Verder is er niet zoveel te melden over de selectie. Het is een brave verzameling en wat dat betreft niet erg interessant voor de fijnproever. Veel nummers zijn al honderd keer op andere verzamelalbums uitgebracht. Procol Harum, de Moody Blues, Righteous Brothers en Dusty Springfield. Je droomt de titels er ongezien bij. Inderdaad: A Whiter Shade of Pale, Nights in White Satin, Unchained Melody en Son of a Preacherman. Het enige verschil is dat ze op het Testament in een andere volgorde staan. En voor degene die zich dat afvraagt: ja, ook La Danse de Zorba uit 1965 is vertegenwoordigd in de versie van Trio Hellenique. Het is nog steeds de grootste Top-40 hit aller tijden.

Het voordeel van het Testament van de sixties is dat je in een keer klaar bent met je greatest hits-verzameling, al heb je ook ineens nummers in je platenkast waarvan je had gewild dat ze nooit gemaakt zouden zijn: Ik Heb Eerbied Voor Je Grijze Haren (Gert Timmerman), Zwei Kleine Italiener (Conny Froboess) en Tanze Mit Mir In Die Morgen (Gerhard Wendland). De Jan Smit en de Jeroen van der Boom van toen. Maar ja, je wilt het gevoel van de sixties of niet.

Met sinterklaas en kerst in het vooruitzicht is het Testament van de sixties een cadeau waarmee je aan kunt komen, al moet je er wel je portemonnee voor omkeren. Het is een mooi overzicht van een tijdperk waar alleen senioren live bij waren en dat steeds meer geschiedenis wordt. Dat neemt niet weg dat jongeren er best lol aan kunnen beleven. Met name de dvd’s zouden een welkome introductie kunnen zijn op een geschiedenisles. Daarbij is het een volstrekt ‘veilige’ collectie. Behalve Phil Bloom in Hoepla is er geen bloot in te vinden.