Humor met homo’s

Larry (Kevin James) redt op een dag het leven van zijn beste maatje, de notoire rokkenjager Chuck (Adam Sandler). Weduwnaar Larry heeft een zoon en een dochter om voor te zorgen, maar hij kan alleen zijn kinderen tot wettelijke erfgenamen maken als hij hertrouwt. Hij komt vervolgens met een list: als hij en Chuck nou eens een geregistreerd partnerschap afsluiten? Chuck staat bij Larry in het krijt, en bovendien is hij de enige die hij echt vertrouwt. Vanaf dat moment is er geen weg meer terug: toegeven dat ze geen echt stel zijn en dus fraude plegen betekent namelijk gevangenisstraf. Ze worden gedwongen om steeds dieper in hun rol op te gaan en stuiten daarbij op vooroordelen waarmee homo’s geconfronteerd worden. Het wordt nog gecompliceerder als Chuck als een blok valt voor hun advocate (Jessica Biel, wiens rol er voornamelijk op neer komt zo lekker mogelijk te zijn – en daar met vlag en wimpel in slaagt).

Clichés

Ondertussen krijgen we een hele bak homograppen en -referenties over ons heen. Natuurlijk is komedie vaak spelen met stereotypen, maar we kennen het clichébeeld nou wel dat homo’s van ABBA en George Michael houden. En dat ze zich te buiten gaan aan schoonheidsproducten. En dat ze zich verwijfd gedragen en oversekst zijn. Soms is dat ronduit vervelend, zoals de scène dat überpatser Fred Duncan (Ving Rhames, Marsellus Wallace uit Pulp Fiction) aan Chuck opbiecht ook homo te zijn – en zich vervolgens ontzettend verwijfd gaat gedragen. Maar soms wordt de typering zó doorgetrokken en grappig in beeld gebracht, dat het weer leuk wordt. Zoals de scène waarin alle brandweermannen (ook “homo’s” Chuck en Larry) gezamenlijk onder de douche staan en er eentje – tot afgrijzen en paniek van iedereen – per ongeluk zijn stukje zeep op de grond laat vallen. En dat alles in slow motion. Of Rhames die in diezelfde doucheruimte opeens poedelnaakt uit volle borst I’m Every Woman begint te zingen. Of de naar liefde hunkerende postbode (die óók al uit de kast komt); nooit geweten dat posttermen zo dubbelzinnig konden zijn!

Adam Sandler en Kevin James (The King of Queens) zijn uitstekend op elkaar ingespeeld en het kost niet veel moeite om met hun personages mee te leven – of om ze te lachen. Maar voor die mensen die allergisch zijn voor Sandler: laat ook deze film maar zitten. Hierin speelt hij namelijk het personage dat hij eigenlijk in al zijn films speelt. Een niet onaardige gozer met een dead pan-gelaat en een eeuwige blik die vooral onnozelheid verraadt. En ja, ook Rob Schneider is weer van de partij. Dit keer speelt hij geheel onovertuigend een Japanse huwelijksvoltrekker (die de ‘r’ als een ‘l’ uitspreekt! Hilarisch!).

Vingertje

De film kun je opvatten als een pleidooi voor tolerantie. Mocht die boodschap bij de kijker niet helemaal duidelijk zijn overgekomen, dan krijgen we die er aan het eind nog even ingeramd. Want het maakt namelijk helemaal niet uit wat je seksuele voorkeuren zijn. En bovendien: “Het woord faggot is kwetsend en moet je niet gebruiken”, zegt Chuck op het eind. Het ontbreekt er nog maar net aan dat hij in de camera kijkt en vermanend zijn vingertje opsteekt.