Schurende, spannende kunst
Dit jaar valt voor de tweede keer, aan de hand van een fraai boekje, op de Amsterdamse Zuidas GET LOST te ervaren. Een kunstroute met werk van jonge kunstenaars, die in opdracht van enkele bedrijven nieuw werk voor de openbare ruimte maken. Een andere, spannende insteek dan ArtZuid, die soms schurende bijdragen oplevert!
Ga er maar aan staan: een kunstwerk maken voor een bedrijf dat volgens Milieudefensie ‘structureel is betrokken bij landroof, illegale oplossingen en gedwongen arbeid in de palmoliesector’. De Koeweitse kunstenaar en filmmaker Monira Al Quadiri ging de uitdaging aan en kwam met Reservoir Bits (Or-bit and Majnoon) dat staat in paviljoen Circl van ABN AMRO, pal bij Station Zuid. Een groot werk in een relatief kleine hal. Het bestaat uit drie zwevende sculpturen, die de boorkoppen van de aardolie-industrie verbeelden, en kleurrijke, textiele vormen op de grond die staan voor oliereservoirs.
Kijk- en windrichtingen
Het tegenovergestelde qua omvang en schaal is Presyncope van Olle Stjerne. Hij maakte een klein werk voor de grote lobby H/I van het WTC Amsterdam. Het bestaat uit verschillende, geometrische bouwstenen. Je kunt eromheen lopen of aan een tafel erbij gaan zitten. Wat bij nader inzien opvalt, is niet zozeer dat het klein is, maar dat het aan de menselijke maat beantwoordt, dat wil zeggen optimale maten gerelateerd aan afmetingen van het menselijk lichaam. Nog iets om over na te denken.
Even voorbij de andere uitgang van Station Zuid wordt de aandacht getrokken door een beeld in de vorm van een vlag, op het dak van het Strawinsky Huis. Elke dag wordt daarin een nieuw woord getoond dat constant verandert, naar gelang de kracht en de richting van de wind. Een fascinerende bijdrage van Johannes Büttner, die op die manier commentaar levert op de liberaal-kapitalistische maatschappij.
Woorden als brug
Woorden, veel woorden, maken ook onderdeel uit van werk van Anna Howland dat is te zien in het hoofdgebouw van de Vrije Universiteit. Zij wil een brug slaan tussen kunst, wetenschap en geld en bekijkt deze drie bouwstenen telkens vanuit een andere hoek, zowel inhoudelijk als formeel. Haar woorden en tekeningen zijn aangebracht op transparante folie op de ramen van de VU. Tevens is er audiowerk, foto’s en prachtig, fijnzinnig botanisch werk aanwezig. Deze kunst laat ook de verbeelding de vrije loop.
Dat laatste gaat ook op voor een van de Instant Histories van Marek van de Watering, docent aan de Gerrit Rietveld Academie. Pal naast de Academie staat het gebouw van advocatenkantoor Loyens & Loeff. In de tuin daarvan ligt een zwerfkei. Het lijkt of hij er altijd al ligt, maar dat is niet zo. Van de Watering ging speciaal hiervoor in gesprek met medewerkers en bracht de kernbegrippen die zij aandroegen aan op deze kei.
Gesprek over kunst?
Wie mocht denken dat alle twaalf werken allemaal zwaar op de hand zijn, zal opveren bij een beeld en een video van Anna Frijstein. Op de video demonstreert een life coach, onder meer aan de hand van schaatsbewegingen achter een stoel, hoe je je werk vol kunt houden. Buiten staat een werkezel. Met ernaast mensen die namens Milieudefensie je vragen of je wel eens vegetarisch eet… Een toevalstreffer.
Het zou mooi zijn als ook over de kunst van GET LOST een gesprek op gang komt. Dat verdient deze soms schurende kunst!