Niet boven het maaiveld uit
Omdat de middelen vaak beperkt zijn, kan de eenvoudige singer/songwriter zich niet verschuilen achter grootse orkestraties of dynamisch groepsspel. De meest gevreesde valkuil van het genre is onopgemerkt te blijven binnen de grote massa singer/ songwriters. Julie Doiron waagt met haar nieuwe cd de sprong. Met een minimum aan instrumenten probeert zij zichzelf én de luisteraar wakker te schudden met Woke Myself Up.
Girlpower
Solo bracht Doiron bijna tien albums uit, die gekenmerkt worden door hun directe en minimalistische karakter. Het liedje staat daarbij altijd centraal. Op Woke Myself Up heeft Doiron haar voormalige bandgenoten opgetrommeld, maar zij blijft trouw aan haar minimale formule. In de titelsong zingt de Canadese op pakkende wijze I Woke Myself up to Rest My Weary Head / From All the Work I’d Done in All Those Dreams I Had , begeleid door staccato drums, bas en gitaar. De invloed van Sonic Youth is soms in de verte nog merkbaar. Don’t Wanna Be/Liked by You had bijvoorbeeld zo uit de koker van Kim Gordon en consorten kunnen komen. Dit heftige, krachtig gezongen nummer zorgt – mede dankzij de aardige dosis girlpower – voor de beste minuten van de cd.
Eenvoud
De charme van Julie Doiron is voor een groot deel de ongecompliceerdheid van haar liedjes. Tegelijkertijd is juist deze eenvoud een hindernis. Op dit album zijn bijvoorbeeld You Look so Alive, The Wrong Guy en Me and My Friend simpeler dan goed voor ze is. De melodieën zijn niet sprankelend genoeg en ook de teksten – hoewel intiem – zijn niet bijster orgineel. Wat er dus vaak ontbreekt op Woke Myself Up is de spanning, de afwisseling en het onverwachte: drie factoren die deze singer/songwriter boven het maaiveld uit hadden kunnen tillen.