Verslaafd aan het oordeel

God koestert aanvankelijk grote sympathie voor Henk, en maakt hem deelgenoot van zijn frustraties. “Een beetje dankbaarheid, een beetje respect voor de schepping. Weet je wel hoe moeilijk het is zo’n zonsverduistering te maken, om dat zwarte cirkeltje precies voor de zon te krijgen?” “Ik heb je wel door”,zegt Henk na Gods klaagzang, “jij wilt scheppen om het scheppen. “Als Henk duidelijk heeft gemaakt dat er geen ongelukkige liefde in het spel was die zijn zelfmoord rechtvaardigt en hij zelfs niet van het liedje Het zijn de kleine dingen die ’t doen kan genieten, richt God weemoedig de blik omhoog en is het afgelopen met diens geduld. Henk wordt pardoes van het toneel gewerkt, terug naar de aarde. “Ga maar een gezinnetje stichten!” roept God hem na.

Vakkundig en naturel

Toneelgroep MONK maakt alle stukken zelf. Terwijl Toneelgroep Amsterdam met het pretentieuze schreeuwdrama Rouw siert Electra de Stadsschouwburg vult, boeit MONK met het kleine gebaar een klein zaaltje in Frascati. Een grootse prestatie. Virtuoze dialogen en komische spitsvondigheden. Zuur cynisme vloeit als honing uit de pen van het collectief. Het spel van Kroon en Vecht is vakkundig en naturel. Kroon zet met kleine mondtrekjes en oogbewegingen een karakteristieke Henk de Boer neer. Hij bestaat niet, maar op een feestje zou je ‘m zo herkennen.
Met dit tweede deel van het drieluik DAKHEMELRUIMTE vervolgen de makers van MONK hun analyse van de maatschappij. Henk kan geen plezier meer hebben in het leven, omdat hij door zijn vele schooljaren verslaafd is geraakt aan het oordeel van anderen. Hij heeft een hekel aan oppervlakkigheid, maar kan zijn leven niet meer eigenzinnig inrichten. “Ik heb er genoeg van: spelletjessletjes, de top 500 van Quote, P.C. Hooft-tractoren…..” Hij moet zich als mislukt beschouwen, omdat niemand een positief oordeel over hem wil vellen.

In onze meritocratie, waarin het curriculum vitae een virtuele portemonee voor geluk en erkenning is geworden, legt MONK de vinger op de zere plek. Het oordeel van anderen is zaligmakend, terwijl het Laatste Oordeel van de agenda is geschrapt.
Gelukkig hebben de leden van MONK geen last van die levensmoeheid door gebrek aan erkenning. Met kleine middelen worden verrassende prestaties neergezet, met hetzelfde kinderlijke plezier waarmee een ander zijn P.C. Hooft-tractor bestuurt.

Tot en met 3 februari in Frascati in Amsterdam. Zie: www.tgmonk.nl