Chipsfeest met barbaarse dipsaus

In het tweede deel van het stuk, tien jaar later, kennen de personages elkaar niet meer. In een kil politiebureau zijn folteringen en vernederingen aan de orde van dag. Buddy staat er bij en kan niets doen. Als hij in deze dictatoriale democratie opnieuw moet kiezen, kiest Buddy vervolgens voor zijn vrienden. Alles in dit stuk draait om het maken van keuzes. Ben je slaaf van de maatschappij en kies je voor je werkverschaffer of ben je solidair en kies je partij voor je vrienden? Met andere woorden: ben je egoïstisch en bescherm je je eigen hachje of spring je in de bres voor diegenen die je lief hebt?

Charlie Brown

In het begin van het stuk is alles een vrolijk geheel en duidelijk is te zien dat de hoofdpersonen geïnspireerd zijn op de strip Peanuts met Charlie Brown en zijn kornuiten. Bij de start dansen alle karakters als stripfiguren met trekpopachtige bewegingen. De kostuums zijn cartoonesk met veel streepjes, petticoats, oldschool gympen, mutsen en gekke accessoires. Tygo Gernandt in de rol van Piggy is overduidelijk de grungy Pigpen, hoofdpersoon Buddy is Charlie Brown met zijn geel/zwart gestreepte t-shirt en actrice Chava voor in ’t Holt is onmiskenbaar Marcie met haar grote uilenbril. Naast de vertederende Naber, die zijn rol uitstekend speelt, springt vooral Kraakman er uit in haar rol van Cindy. Of ze nou moet gillen, dansen, drummen of zingen, ze doet het allemaal met passie en overgave. De andere rollen worden overigens ook uitstekend vertolkt.

Decor

Het huis waar Buddy op past, bestaat uit een hok van tralies en een glazen voorkant, niet groter dan zes vierkante meter. Logisch dat het met elf personages in een huis al snel een chaos wordt. Er wordt ook nog een drumstel in gepropt en als er een cola- en chipsfeest wordt gehouden waarbij alle zoutjes door de lucht vliegen, is de puinhoop compleet. Het decor in het tweede deel van Peanuts is kil en rauw, wat een mooi contrast vormt met de voorgaande setting.

Een volgende stap

De acteurs en actrices zijn jong, knap en getalenteerd en de kleding is origineel en vrolijk. De muziek is ritmisch en erg van nu (denk aan Malle Pietje en de Bimbo’s). Voorafgaand aan iedere scène wordt een bord aan een stuk hout in de lucht gehouden om aan te geven waar de scène over handelt. Plutocratie bijvoorbeeld. Daarnaast roepen de personages die in die scène spelen hun eigen naam. Deze factoren vormen met de vrolijke noot een goede combinatie tussen ouderwets toneel en een jonge uitstraling. De twee voorgaande stukken van Azzini, Tape en Sexual Perversity, waren zeer geschikt voor het jongere publiek. Peanuts zou een prima stapje vooruit zijn voor de onervaren toneelbezoeker. Het stuk kijkt makkelijk weg, is lekker vlot en er zit veel humor in. Maar toch kun je nog lang nadenken over wat nou precies de strekking van Peanuts is, er blijft veel ruimte voor discussie.

Nog te zien tot en met 17 februari, kijk op: www.theatercompagnie.nl