Vredige tafereeltjes

Gestaag heeft Nada Surf een oeuvre opgebouwd dat op zijn minst indrukwekkend te noemen is. Twaalf albums produceerde de band, inclusief Peaceful Ghosts, een registratie van een concert in Potsdam dat ze op 21 juni 2016 gaven, samen met het Deutsches Filmorchester Babelsberg.

Het orkest, dat zijn naam ontleent aan de Babelsberg filmstudio’s, waar onder andere Metropolis en The Neverending Story werden opgenomen, werkte eerder samen met rockbands als Rammstein (op Liebe ist für Alle da) en VNV Nation. Zoals vaak bij dat soort projecten levert dat een mooi resultaat op, waarbij het orkest een grote toegevoegde waarde geeft aan de metal/rockmuziek, door de afwijkende klanken en melodische ruimte die een orkest biedt. Het is dan ook geen rare combinatie meer. Integendeel, het is zelfs de premisse van het Cross-Linx festival, dat dit soort dwarsverbanden ondersteunt.

Intiem

De samenwerking tussen Nada Surf en het Deutsches Filmorkester Babelsberg is zeer geslaagd. Ondanks de duidelijke aanwezigheid van het orkest is Peaceful Ghosts geen album met symfonische versies van Nada Surf nummers. De nadruk komt geen moment op het orkest te liggen. Nou ja, misschien wel af en toe: ‘The Fox’ is bombastisch en laat de mogelijkheden van een orkest goed horen. Maar Nada Surf probeert geen indruk te maken met aangepaste arrangementen waarin duidelijk naar voren komt dat er 55 extra muzikanten meespelen. De nummers blijven ingetogen.

Ook omdat zanger Matthew Caws af en toe een korte uitleg geeft over nummers, blijft Peaceful Ghosts intiem aanvoelen. Wat wel een beetje vreemd overkomt, is dat wat Caws vertelt over de nummers niet aan het begin van die tracks staat, maar aan het eind van de track ervoor. Wanneer je niet het hele album opzet, maar alleen een liedje wilt luisteren, krijg je dus niet te horen wat hij erover te zeggen heeft.

Aan Peaceful Ghosts is niet te horen dat het een live-opname is. De kwaliteit van het geluid ligt hoog en alle instrumenten zijn goed op elkaar afgestemd. Het enige dat verklapt dat er mensen in een zaal zaten te kijken naar een optreden, is het geluid van publiek aan het eind van de nummers. En dat is over het algemeen een beschaafd applaus met hier en daar gejuich erdoorheen. En dat is absoluut wat Nada Surf en het Deutsches Filmorkester Babelsberg verdienen.