De grote Google-roman

Beide boeken gaan over techies die vastzitten in hun werk. In JPod zijn dat vier mannen en twee vrouwen die zich als een zeer klein rad in een grote machine bezighouden met de creatie van een skateboardspel, dat gedurende het boek opeens moet worden omgebouwd tot een fantasygame. Natuurlijk is computeren niet de enige activiteit in JPod. De meeste avonturen draaien rond Ethan en hij maakt buiten werkuren veel mee. Zijn moeder vermoordt per ongeluk een drugsdealer, er zitten opeens 20 Chinese vluchtelingen in zijn huiskamer en hij moet halsoverkop naar China reizen om zijn baas Steve uit een schoenenfabriek te redden. Deze en nog meer avonturen leiden naar een wat oubollig einde waarin Coupland zichzelf een sleutelrol toeschrijft.

Sfeerbeeld

JPod staat bol van de gimmicks. Spelletjes als: ‘vind in 10 pagina’s vol cijfers het getal dat géén priemgetal is’ en ‘welk drieletterwoord is geen officieel scrabblewoord?’ zijn aan de orde van de dag en worden afgewisseld met lijsten vol rare termen, reclameteksten uit spam enzovoort. Het idee hierachter is dat Ethan in China uit de brand wordt geholpen door Coupland en daarvoor zijn laptop inlevert. Aan de hand van de gegevens op deze laptop zou Coupland dit boek hebben geschreven. Een beetje een vergezocht idee.

Het verhaal van JPod is ondanks wat komische en absurde gebeurtenissen nogal slap, maar de auteur weet wel een goed sfeerbeeld van de huidige state of mind in computerland te scheppen. Draaide Microserfs om de invloed van Microsoft, JPod gaat over de invloed van Google. In een uitspraak van Ethans collega Kaitlin weerklinkt de echo van deze tijd scherp:

Life is dull, but it could be worse and it could be better. … You trawl for jokes or amusingly diversionary .wav files. You download music. A new project comes along, then endures a slow-motion smothering in the hands of a meeting. All ideas feel stillborn. The air smells like five hundred sheets of paper.
And then it’s another day.

Ondanks dat er veel gebeurt in JPod wil het verhaal niet echt op stoom komen. Dat komt met name door de eerder genoemde hoeveelheid non-informatie die op geregelde tijden op je af komt. Wat dat betreft heeft het boek zelf wel iets van Google. Daar zoek je ook naar iets concreets en blijf je soms vastzitten in irrelevante sites. Van de tien romans die Coupland in 15 jaar schreef, is JPod wel een van de minst interessante en vooral het minst dynamisch. Als de schrijver aan het eind van het boek dan ook vraagt: “Play again? Y/N”, is het antwoord makkelijk te geven.